Σύλληψις τοῦ Τιμίου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννη (23 Σεπτεμβρίου)
τσι προφήτευσε ὁ προφήτης Ἠσαΐας γιά τόν Πρόδρομο τοῦ Κυρίου, Ἰωάννη: «Φωνή βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἑτοιμάσατε τήν ὁδόν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τάς τρίβους αὐτοῦ». Δηλαδή, φωνή ἀνθρώπου, πού φωνάζει στήν ἔρημο καί λέει: «Ἑτοιμάστε τόν δρόμο, ἀπ’ ὅπου θά ἔλθει ὁ Κύριος σέ σᾶς. Κάνετε ἴσιους καί ὁμαλούς τούς δρόμους, ἀπό τούς ὁποίους θά περάσει». Ξεριζῶστε, δηλαδή, ἀπό τίς ψυχές σας τά ἀγκάθια τῶν ἁμαρτωλῶν παθῶν καί ρίξτε μακριά τά λιθάρια τοῦ ἐγωισμοῦ καί τῆς πόρωσης καί καθαρίστε μέ μετάνοια τό ἐσωτερικό σας, γιά νά δεχθεῖ τόν Κύριο.
Ἡ φωνή αὐτή, πού ἦταν ὁ Ἰωάννης, γεννήθηκε μέ θαυμαστό τρόπο. Ὁ Πατέρας του Ζαχαρίας ἦταν ἱερέας. Τήν ὥρα τοῦ θυμιάματος μέσα στό θυσιαστήριο, εἶδε ἄγγελο Κυρίου, πού τοῦ ἀνήγγειλε, ὅτι θά ἀποκτοῦσε γιό καί θά ὀνομαζόταν Ἰωάννης. Ὁ Ζαχαρίας σκίρτησε ἀπό χαρά, ἀλλά δυσπίστησε. Ἡ γυναῖκά του ἦταν στείρα καί γριά, πῶς θά γινόταν αὐτό πού ἄκουγε; Τότε ὁ ἄγγελος τοῦ εἶπε ὅτι γιά νά τιμωρηθεῖ ἡ δυσπιστία του, μέχρι νά πραγματοποιηθεῖ ἡ βουλή τοῦ Θεοῦ, αὐτός θά ἔμενε κωφάλαλος. Πράγματι, ἡ Ἐλισάβετ συνέλαβε, καί μετά ἐννιά μῆνες ἔκανε γιό. Μετά ὀκτώ ἡμέρες, στήν περιτομή τοῦ παιδιοῦ, οἱ συγγενεῖς θέλησαν νά τοῦ δώσουν τό ὄνομα τοῦ πατέρα του, Ζαχαρία. Ὅμως, ὁ Ζαχαρίας, ἔγραψε ἐπάνω σέ πινακίδιο τό ὄνομα Ἰωάννης. Ἀμέσως, λύθηκε ἡ γλώσσα του, καί ἡ χαρά γιά ὅλους ἦταν μεγάλη.
Ὁσίες Ξανθίππη καὶ Πολυξένη (23 Σεπτεμβρίου)
ταν Ἰσπανίδες ἀδελφές καί ἔζησαν στά μέσα τοῦ πρώτου αἰώνα μ.Χ., ὅταν Καίσαρ ἦταν ὁ Κλαύδιος ὁ Α’.
Ἡ Ξανθίππη μαζί μέ τόν σύζυγο της Πρόβο, διδάχτηκε τήν χριστιανική θρησκεία, καί ἦλθε σ’ αὐτή, ἀπό τόν Ἀπόστολο Παῦλο.
Ἡ Πολυξένη ἀφοῦ πῆγε στήν Ἀνατολή, βαπτίστηκε ἀπό τόν πρωτόκλητο Ἀπόστολο Ἀνδρέα. Καί οἱ δυό ἀδελφές, ἐργάστηκαν γιά τή χριστιανική πίστη καί ὁδήγησαν σ’ αὐτήν πολλές γυναῖκες.
Πέθαναν καί οἱ δυό εἰρηνικά σέ προχωρημένη ἡλικία, χωρίς νά πάψουν μέχρι καί τήν τελευταία τους πνοή νά στηρίζουν τίς ἀσθενικές ψυχές στή χριστιανική ἐλπίδα.
Ἁγία Ραΐς ἡ παρθένος (23 Σεπτεμβρίου)
αταγόταν ἀπό τήν πόλη Βάταν (ἢ Τάμαν) τῆς Αἰγύπτου καί ἦταν θυγατέρα κάποιου Πέτρου. Ἀπό 12 χρονών ἔγινε μοναχή.
Ὅταν κάποτε πῆγε στήν πηγή, μαζί μέ ἄλλες παρθένες, γιά νά φέρει νερό, εἶδε πλῆθος χριστιανῶν τούς ὁποίους εἶχε δεμένους ὁ ἡγεμόνας Λουκιανός. Τότε καί αὐτή πῆγε καί ἔσμιξε μέ τό πλῆθος αὐτό. Ἀμέσως ο δεσμοφύλακας, τή συμβούλεψε νά ἀπομακρυνθεῖ γιά νά μή χάσει τή ζωή της μαζί μέ τούς ὑπόλοιπους. Όμως η Ραΐς, ὄχι μόνο δέν ἔφυγε, ἀλλά μέ εὐτολμία παρουσιάστηκε μπροστά στόν ἡγεμόνα, περιγέλασε τούς θεούς του καί τόν ἔφτυσε κατάμουτρα, ἐπειδή καί αὐτός εἰρωνεύτηκε τόν Χριστό.
Εκείνος, διέταξε αμέσως και τή βασάνισαν φρικτά καί στό τέλος τήν ἀποκεφάλισαν, χαρίζοντάς της ἔτσι τό ἀμάραντο στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἅγιος Νικόλαος ὁ Νεομάρτυρας ὁ παντοπώλης ἐκ Καρπενησίου (23 Σεπτεμβρίου)
γὼ χριστιανὸς εἶμαι καὶ τὸν Χριστό μου πιστεύω γιὰ ἀληθινὸ Θεό. Οἱ τιμὲς καὶ τὰ ὀφίκια ποὺ μοῦ τάζεις, δὲν μοῦ χρειάζονται. Ἐγὼ τὸν Χριστό μου δὲν ἀρνοῦμαι, τὸν Χριστὸ πιστεύω, γιὰ τὸ ὄνομά του θὰ πεθάνω, Τοῦρκος δὲν γίνομαι».
Αὐτὴ ἦταν ἡ δυναμικὴ ἀπάντηση τοῦ νεαροῦ Νικολάου στὸν κριτή, ὅταν μὲ πλεκτάνη προσπάθησαν νὰ τὸν ἐξισλαμίσουν.
Ὁ Νικόλαος γεννήθηκε στὸ Καρπενήσι ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς, ποὺ φρόντισαν καὶ γιὰ τὴν δική του εὐσέβεια καὶ μόρφωση. Σὲ ἡλικία 15 χρόνων βρίσκεται στὴν Κωνσταντινούπολη, ὑπηρετώντας στὸ παντοπωλεῖο τοῦ πατέρα του, στὸ Ταχτᾶ Καλέ.
Κάποιος κουρέας Τοῦρκος ὅμως, ποὺ τοῦ μάθαινε τὴν Τούρκικη γλώσσα, τοῦ ἔδωσε νὰ διαβάσει τὴν Τούρκικη ὁμολογία πίστης, μπροστὰ σὲ μάρτυρες, χωρὶς ὁ Νικόλαος νὰ γνωρίζει τίποτα. Ὅταν τοῦ εἶπαν ὅτι γίνεται Τοῦρκος, ὁ Νικόλαος ἀμέσως ὁμολόγησε τὴν πίστη του στὸν Χριστό. Ἡ δυναμικὴ ἀπάντηση ποὺ ἔδωσε στὸν κριτή, ἔκανε τοὺς Τούρκους νὰ τὸν βασανίσουν μέσα στὴ φυλακὴ μὲ τὸν πιὸ ἄγριο τρόπο. Παρ' ὅλα αὐτὰ ὅμως, ὁ Νικόλαος ἔμεινε ἀκλόνητος στὴν πίστη του.
Ἔτσι, τὴν Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 1672 τὸν ἀποκεφάλισαν. Ἦταν 15 χρονῶν.
Τὸ λείψανό του ἐνταφιάστηκε στὸ Μοναστήρι τῆς Παναγίας Χάλκης.
Ἀργότερα ἡ κάρα τοῦ Ἁγίου, μεταφέρθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ξηροποτάμου τοῦ Ἅγιου Ὄρους.
(Ἡ μνήμη του περιττῶς ἐπαναλαμβάνεται, ἀπὸ ὁρισμένους Συναξαριστές, καὶ τὴν 23η Δεκεμβρίου.)
