Ἅγιοι Φλῶρος καὶ Λαῦρος οἱ Μάρτυρες (18 Αυγούστου)
ταν δίδυμα ἀδέλφια καί ἦταν ἄρρηκτα ἑνωμένοι διά τῆς θερμῆς πίστεως καί ἀγάπης πού εἶχαν πρός τόν Χριστό. Κατάγονταν ἀπό τό Βυζάντιο καί εἶχαν διδαχθεῖ τόν χριστιανισμό καί τήν τέχνη τοῦ λιθοξόου ἀπό τούς Ἁγίους Πρόκλο (καί ὄχι Πάτροκλο, ὅπως λανθασμένα γράφεται ἀπό ὁρισμένους Συναξαριστές, καί πού ἡ μνήμη του ἔτσι λανθασμένα ἐπαναλαμβάνεται καί τήν 21η Ἰανουαρίου) καί Μάξιμο, οἱ ὁποῖοι ὑπέστησαν καί μαρτυρικό θάνατο γιά τόν Χριστό.
Μετά τόν θάνατο τῶν διδασκάλων τους, ὁ Φλῶρος καί ὁ Λαῦρος ἀναχώρησαν στήν Ἰλλυρία καί διάλεξαν σάν τόπο διαμονῆς τους τήν πόλη Οὐλπιανά. Στήν πόλη αὐτή ἐργάζονταν τήν τέχνη τους, ἀλλά συγχρόνως μέσῳ αὐτῆς προσπαθοῦσαν γιά τήν ἐξάπλωση τοῦ Εὐαγγελίου.
Ἐκεῖ ὑπῆρχε καί κάποιος ἱερέας εἰδώλων, ὀνομαζόμενος Μερέντιος. Ὁ γιός αὐτοῦ Ἀθανάσιος ἀπό τό ἕνα του μάτι ἔπαθε τύφλωση, πού ἀπό τήν ἰατρική ἐπιστήμη δέ βρῆκε θεραπεία. Τότε πλησίασε τούς δυό τεχνῖτες ἀδελφούς, οἱ ὁποῖοι μέ τήν ἐπίκληση τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ θεράπευσαν τό μάτι τοῦ γιοῦ τοῦ εἰδωλολάτρη ἱερέα, μέ ἀποτέλεσμα νά πιστέψουν καί οἱ δύο στόν Χριστό. Αὐτό μόλις τό ἔμαθε ὁ ἔπαρχος Λύκων, συνέλαβε τούς δύο ἀδελφούς καί, ἀφοῦ τούς βασάνισε φρικτά, τούς ἔριξε μέσα σέ ἕνα πηγάδι, ὅπου καί παρέδωσαν τό πνεῦμα τους.
Ἔτσι, οἱ δυό τεχνῖτες ἀδελφοί μπῆκαν στήν αἰώνια πόλη, «ἧς τεχνίτης καί δημιουργός ὁ Θεός» (τῆς ὁποίας, δηλαδή, τεχνίτης καί κτίστης εἶναι αὐτός ὁ Θεός).
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τόν συνάναρχον Λόγον.
Εὐσεβείας τοῖς τρόποις ἐγγυμναζόμενοι, τοῦ μαρτυρίου τήν τρίβον διαπερᾶτε καλῶς, ὡς αὐτάδελφοι κλεινοί Χριστόν δοξάσαντες· ὅθεν γεραίρομεν ὑμᾶς, ὡς γενναίους Ἀθλητάς, Φλῶρε καί Λαῦρε βοῶντες· Ἀπό παντοίας ἀνάγκης, ῥύσασθε πάντας ἡμᾶς Ἅγιοι.
Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ἡ δυάς ἡ ἔνθεος, τῶν ἱερῶν αὐταδέλφων, τῆς Τριάδος ἔχουσα, τό ἀπροσμάχητον κράτος, ᾔσχυνε, τῶν παρανόμων τάς ἐπινοίας· ἤθλησε, μέχρι θανάτου ἐνδρειοφρόνως· οἷς βοήσωμεν ἐκ πόθου· χαίρετε Λαῦρε καί Φλῶρε ἔνδοξοι.
Μεγαλυνάριον.
Σύμφρων καί ὁμόψυχος ἐν παντί, ἡ τῶν αὐταδέλφων, ἀναδέδεικται ξυνωρίς, Φλῶρός τε καί Λαῦρος, ἐν βίῳ καί ἐν ἄθλοις· διό καί ἰσοτίμως ἐμεγαλύνθησαν.
Ὅσιος Σωφρόνιος ὁ Ἁγιορείτης (18 Αυγούστου)
εννήθηκε στήν Ἤπειρο ἀπό γονεῖς εὐσεβεῖς τό 18ο αἰῶνα. Ἀπό μικρός διακρινόταν γιά τήν σεμνή ζωή του καί τόν σεβασμό του στά θεία.
Ὅταν ᾖλθε σέ ἡλικία γάμου, οἱ γονεῖς του τόν πάντρεψαν παρά τή θέλησή του μέ μιά σεμνή γυναῖκα. Ἀλλά τή νύχτα τοῦ γάμου, ἔφυγε στό Ἅγιον Ὄρος.
Ἐκεῖ, στή σκήτη τῆς Ἁγίας Ἄννης δοκιμάστηκε καί ἐκάρη μοναχός. Ἀργότερα χειροτονήθηκε Ἱερέας καί ἔφτασε σέ μεγάλα ὕψη ἁγιότητας. Ἡ ζωή του ὑπῆρξε ἐνάρετη καί ἀγγελική. Ἡ πνευματική του τελειότητα ἦταν παράδειγμα ὄχι μόνο στούς ἀδελφούς της Σκήτης τῆς Ἁγίας Ἄννης, ἀλλά καί σ’ ὅλο τό Ἅγιον Ὄρος.
Ἔτσι ὀσιακά ἀφοῦ ἔζησε, ἀπεβίωσε εἰρηνικά.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῶν Ὁσίων τόν βίον ἀκριβῶς μιμησάμενος, μέτοχος αὐτῶν ἀνεδείχθης, θεοφόρε Σωφρόνιε· ὁσίως γάρ βιώσας ἐπί γῆς, τῶν θείων δωρεῶν ἐν οὐρανοῖς, ἠξιώθης καί παρέχεις πᾶσιν ἡμῖν, τήν χάριν σου τοῖς κράζουσι· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σέ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐκπληροῦντι διά σοῦ, ἡμῶν τά αἰτήματα.
Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ἐγκρατείᾳ Ὅσιε καί ἡσυχίᾳ, τήν ζωήν ἐτέλεσας, καί ἀενάῳ προσευχῇ· διό Ἁγίων ἰσότιμος, ὤφθης ἀξίως, παμμάκαρ Σωφρόνιε.
Μεγαλυνάριον.
Χαίροις τῶν Ὁσίων ὁ κοινωνός· χαίροις ἱερῶν, ἐγκαλλώπισμα ἱερόν· ἐν γάρ ἀμφοτέροις, θεοπρεπῶς ἐμπρέψας, ἀξίως ἐδοξάσθης, Πάτερ Σοφρώνιε.
