Ἅγιος Διονύσιος ὁ Θαυματουργός ὁ ἐκ Ζακύνθου, Ἀρχιεπίσκοπος Αἰγίνης (17 Δεκεμβρίου)
όνος εὐσεβέστατης καί ἀρχοντικής οἰκογένειας τῆς Ζακύνθου (πατρός Μωκίου Σηκούρου καί Παυλίνας), ἀνατράφηκε ἀπ’ αὐτήν μέ τά διδάγματα τοῦ Εὐαγγελίου. Ἔτσι γρήγορα διακρίθηκε στά γράμματα καί τήν ἀρετή.
Νωρίς, μόλις ἐνηλικιώθηκε, ἀσχολήθηκε μέ τήν διδασκαλία τοῦ θείου λόγου, φροντίζοντας συγχρόνως νά συντρέχει στήν ἀνακούφιση τῶν φτωχῶν. Κατόπιν ἔγινε μοναχός στήν βασιλική Μονή τῶν Στροφάδων, ὅπου ἀσκήθηκε στήν ἀγρυπνία, τήν ἐγκράτεια καί τήν μελέτη τῶν Γραφῶν.
Ἔπειτα πῆγε στήν Ἀθήνα, γιά νά βρεῖ καράβι προκειμένου νά ταξιδέψει στά Ἱεροσόλυμα. Ἀλλά ὁ τότε ἀρχιερέας τῶν Ἀθηνῶν, ἄκουσε κάποια Κυριακή τό λαμπρό του κήρυγμα καί μετά ἀπό πολλές παρακλήσεις τόν ἔκανε ἐπίσκοπο Αἰγίνης, μέ τήν ἐπίσημη κατόπιν ἔγκριση τῆς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως. Τά ποιμαντικά του καθήκοντα, ἐπιτέλεσε ἄγρυπνα καί ἄοκνα. Ἀναδείχτηκε διδάσκαλος, πατέρας καί παιδαγωγός τοῦ ποιμνίου του. Ἡ φήμη του εἶχε διαδοθεῖ παντοῦ, ἀλλά αὐτός παρέμενε ἁπλός καί ταπεινός. Ἀσθένησε ὅμως ἀπό τούς πολλούς κόπους καί παραιτήθηκε.
Γύρισε στήν Ζάκυνθο, ὅπου μέχρι τό 1579 ἦταν προσωρινός ἐπίσκοπος. Μετά ἀποσύρθηκε στή Μονή τῆς Θεοτόκου τῆς Ἀναφωνητρίας, ὅπου ἀσκήτευε καί μέ ἀγάπη κήρυττε καί βοηθοῦσε τούς κατοίκους τοῦ νησιοῦ. Ἦταν τόση ἡ ἀγάπη πού εἶχε, ὥστε προστάτεψε ἀκόμα καί τόν φονιά τοῦ ἀδελφοῦ του.
Ὁ Διονύσιος ἀπεβίωσε σέ βαθιά γεράματα, 17 Δεκεμβρίου 1624. Τάφηκε στή Μονή Στροφάδων καί κατά τήν ἐκταφή τό λείψανό του βγῆκε εὐωδιαστό καί ἀδιάφθορο. Ἔτσι παραμένει μέχρι σήμερα καί ἡ Ζάκυνθος τιμᾶ καί πανηγυρίζει τόν Ἅγιο, σάν προστάτη καί πολιοῦχο της.
Προφήτης Δανιὴλ καὶ τὰ τρία παιδιὰ Ἀνανίας, Ἀζαρίας καὶ Μισαὴλ (17 Δεκεμβρίου)
Προφήτης Δανιήλ εἶναι ἕνας ἀπό τούς τέσσερις μεγάλους προφῆτες καί ἔζησε στά τέλη τοῦ 7ου μέ τίς ἀρχές 6ου π.Χ. αἰώνα. Ἀνῆκε στή φυλή τοῦ Ἰούδα, ἦταν ἀπό βασιλικό γένος καί γεννήθηκε στήν Ἄνω Βηθαρά.
Νήπιο ἀκόμα, ὁδηγήθηκε μαζί μέ τούς γονεῖς του αἰχμάλωτος στήν Βαβυλώνα. Μέ τήν πρόνοια τοῦ Ναβουχοδονόσορα, ὁ Δανιήλ (πού ὁ αὐτοκράτορας μετονόμασε Βαλτάσαρ) μέ τούς τρεῖς Ἑβραίους νεαρούς, Ἀνανία, Ἀζαρία καί Μισαήλ, σπούδασαν στήν αὐτοκρατορική αὐλή. Ἐπειδή ἡ ἀπόδοσή τους στίς σπουδές ἦταν ἄριστη, ὅταν ἐνηλικιώθηκαν ὁ βασιλιάς τούς ἔδωσε μεγάλη θέση στό κράτος. Μάλιστα ὁ Δανιήλ εἶχε τό χάρισμα νά ἑρμηνεύει ὄνειρα καί ἀργότερα προφήτευσε καί τόν ἐρχομό τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου. Κάποτε ὅμως ὁ Ναβουχοδονόσωρ, ἔκανε δική του χρυσή εἰκόνα καί ἀπαίτησε ἀπ’ ὅλους τούς ἀξιωματούχους καί τόν λαό νά τήν προσκυνήσουν.
