Ἅγιοι Κωνσταντίνος καὶ Ἑλένη οἱ Ἱσαπόστολοι (21 Μαΐου)
ς γενέτειρα πόλη τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ἀναφέρεται τόσο ἡ Ταρσός τῆς Κιλικίας ὅσο καί τό Δρέπανο τῆς Βιθυνίας. Ὡστόσο ἡ ἅποψη πού ἐπικρατεῖ φέρει τόν Μέγα Κωνσταντίνο νά ἔχει γεννηθεῖ στή Ναϊσό τῆς Ἄνω Μοισίας. Τό ἀκριβές ἔτος τῆς γεννήσεώς του δέν εἶναι γνωστό, θεωρεῖται ὅμως ὅτι γεννήθηκε μεταξύ τῶν ἐτῶν 274 – 288 μ.Χ.
Πατέρας του ἦταν ὁ Κωνστάντιος, πού λόγῳ τῆς χλωμότητος τοῦ προσώπου του ὀνομάσθηκε Χλωρός, καί ἦταν συγγενής τοῦ αὐτοκράτορος Κλαυδίου. Μητέρα του ἦταν ἡ Ἁγία Ἑλένη, θυγατέρα ἑνός πανδοχέως ἀπό τό Δρέπανο τῆς Βιθυνίας.
Τό 305 μ.Χ. ὁ Κωνσταντίνος εὑρίσκεται στήν αὐλή τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ στή Νικομήδεια μέ τό ἀξίωμα τοῦ χιλίαρχου. Τό ἴδιο ἔτος οἱ δύο Αὔγουστοι, Διοκλητιανός καί Μαξιμιανός, παραιτοῦνται ἀπό τά ἀξιώματά τους καί ἀποσύρονται. Στό ὕπατο ἀξίωμα τοῦ Αὐγούστου προάγονται ὁ Κωνστάντιος ὁ Χλωρός στή Δύση καί ὁ Γαλέριος στήν Ἀνατολή. Ὁ Κωνστάντιος ὁ Χλωρός πέθανε στίς 25 Ἰουλίου 306 μ.Χ. καί ὁ στρατός ἀνακήρυξε Αὔγουστο τόν Μέγα Κωνσταντίνο, κάτι ὅμως πού δέν ἀποδέχθηκε ὁ Γαλέριος. Μετά ἀπό μιά σειρά διαφόρων ἱστορικῶν γεγονότων ὁ Μέγας Κωνσταντίνος συγκρούεται μέ τόν Μαξέντιο, υἱό τοῦ Μαξιμιανοῦ, ὁ ὁποῖος πλεονεκτοῦσε στρατηγικά, ἐπειδή διέθετε τετραπλάσιο στράτευμα καί ὁ στρατός τοῦ Κωνσταντίνου ἦταν ἤδη καταπονημένος.
Ἅγιος Χριστόφορος Α’ Πατριάρχης Ἀντιοχείας (21 Μαΐου)
Ἅγιος Ἱερομάρτυς Χριστόφορος ἐξελέγη Πατριάρχης Ἀντιοχείας τό 960 μ.Χ., κατά τό 14ο ἔτος τοῦ χαλίφη Ἀλ Μουτί (946 – 974 μ.Χ.), ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ Ἄραβας χρονογράφος Γιαχ-γιᾶ. Τή νύχτα τῆς Δευτέρας πρός τήν Τρίτη τοῦ 967 μ.Χ. φονεύθηκε ἀπό τούς Ἄραβες, ἀφοῦ κατηγορήθηκε ὅτι συνεννοεῖται μέ τόν αὐτοκράτορα τοῦ Βυζαντίου Νικηφόρο Φωκᾶ πού ἐκστράτευσε κατά τῆς Ἀντιοχείας καί τό τίμιο λείψανο αὐτοῦ ρίχθηκε στόν ποταμό Ὀρόντη. Ἀναφέρεται δέ ὅτι ὁ φόνος ἔγινε στήν οἰκία τοῦ εὐεργετηθέντος ἀπό τόν Πατριάρχη Ἴμπν-Μάνικ. Μετά ὀκτώ ἡμέρες οἱ Χριστιανοί βρῆκαν τό λείψανο αὐτοῦ καί τό ἐνταφίασαν μέ εὐλάβεια σέ κάποια νησίδα τοῦ ποταμοῦ, κατόπιν δέ, μετακόμισαν αὐτό στήν ἐκτός τῆς πόλεως μονή τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου. Ἐξ αἰτίας τοῦ φόβου πού ἐπικράτησε μεταξύ τῶν Χριστιανῶν ὁ θρόνος τῆς Ἀντιόχειας παρέμεινε κενός ἐπί δύο ἔτη καί δέκα μῆνες.
