Ἅγιος Ἀρτέμιος ὁ Μεγαλομάρτυρας (20 Οκτωβρίου)

ολλές καί σοφές ἅγιες μορφές παρελαύνουν ἀπό τίς σελίδες τῆς ἱστορίας τῆς μεγάλης μας Βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας. Μιά τέτοια μορφή καί ἐξαιρετική προσωπικότητα εἶναι κι ὁ Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Ἀρτέμιος πού ἔζησε καί μαρτύρησε περί τά μέσα τοῦ τέταρτου αἰώνα μ.Χ. (361 – 363). Γιά τόν Μεγαλομάρτυρα τοῦτον Ἅγιον ἀξίζει νά μιλήσουμε κάπως ἐκτενέστερα. Γι’ αὐτόν λοιπόν καί οἱ γραμμές πού ἀκολουθοῦν.
Νέος, νεότατος ὁ Ἅγιος χάρη στή χριστιανική μόρφωση πού πῆρε ἀπό τούς πιστούς γονεῖς του ἄρχισε νά ξεχωρίζει ἀνάμεσα στούς συνομήλικους τῆς πόλεώς του μέ τά χαρίσματα καί τά προσόντα του. Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος, ἀπό τήν πρώτη στιγμή πού γνώρισε τόν εὐσεβή καί σοφό τοῦτο νέο, τόν ἐξετίμησε ἰδιαίτερα καί ἔσπευσε νά τόν ἀναδείξει δούκα καί αὐγουστάλιον τῆς μεγάλης πόλεως τῆς Ἀλεξανδρείας. Δηλαδή τόν διόρισε ἀνώτερο διοικητή ὅλης τῆς Αἰγύπτου. Στήν ἐπίσημη αὐτή καί τιμητική θέση ὁ Ἀρτέμιος σάν πιστός χριστιανός ἀσκοῦσε τά καθήκοντά του μέ πολλή προσοχή καί σύνεση, ὥστε ὅλοι νά θαυμάζουν τά ὑπέροχα πολιτιστικά καί ἠθικά του χαρίσματα.
Οἱ εὐτυχισμένες καί εὐλογημένες ἐκεῖνες μέρες δέν κράτησαν δυστυχῶς γιά πολύ. Ὁ γιός καί διάδοχος τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, Κωνστάντιος, πού μετά τόν θάνατο τοῦ πατέρα του ἀνέλαβε τήν διοίκηση τῆς Ἀνατολῆς ἀπό τό Ἰλλυρικόν πέλαγος μέχρι τήν Προποντίδα, τήν Ἀσία, Συρία, Παλαιστίνη, Μεσοποταμία, Αἴγυπτο καί ὅλες τίς νήσους, κατά τήν περίοδο πού εἶχε πάει στήν Ἀντιόχεια ἀρρώστησε βαριά καί ἀπέθανε. Τότε τήν ἐξουσία τῆς μεγάλης αὐτῆς αὐτοκρατορίας ἀνέλαβε ὁ Ἰουλιανός, πού εἶναι γνωστός στήν ἱστορία ὡς παραβάτης καί ἀποστάτης. Ὁ νέος αὐτός βασιλιάς, σέ κάποιο ταξίδι του στήν Αἴγυπτο εἶχε συναντήσει καί γνωρίσει τόν ἄρχοντα Ἀρτέμιο, γιά τόν ὁποῖον εἶχε ἀκούσει καί πολλά καλά λόγια γιά τίς ἱκανότητές του, ὅπως καί γιά τήν χριστιανική του ἰδιότητα. Τό χάρισμα ὅμως τοῦτο τῆς ἐκλεκτῆς αὐτῆς προσωπικότητος ὄχι μόνο δέν ἐξετιμήθηκε ἀπό τόν ἀποστάτη βασιλιά, πού εἶχε ἤδη κινήσει καί τόν διωγμό ἐνάντια στούς χριστιανούς, ἀλλά καί θεωρήθηκε μεγάλο μειονέκτημα καί ἁμάρτημα. Μέ πάθος μάλιστα κάθε φορά προσπαθοῦσε νά κατακρίνει καί νά δείχνει γι’ αὐτόν τήν περιφρόνησή του. Τοῦτο ἔκαμε καί σέ μία ἐπίσκεψη τοῦ ἄρχοντα Ἀρτεμίου σ’ αὐτόν, ὅταν βρισκόταν στήν Ἀντιόχεια. Ὁ ἀποστάτης βασιλιάς, σάν εἶδε τόν ἄρχοντα τῆς Αἰγύπτου Ἀρτέμιο, τρελλός ἀπό θυμό τόν κάλεσε κοντά του καί ἄρχισε μέ περιφρόνηση νά τοῦ ὁμιλεῖ καί νά τόν ὑβρίζει. Ὅσην ὥρα ὁ ὑβριστής ἀπευθυνόταν στόν Ἅγιο, τόν κατηγοροῦσε καί τόν ὕβριζε, ὁ ἐνάρετος Ἀρτέμιος σιωποῦσε καί εἶχε σκυφτό τό κεφάλι. Μπροστά στά μάτια του εἶχε τά λόγια τοῦ Κυρίου: «Μακάριοι ἔστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καί διώξωσι καί εἴπωσι πᾶν πονηρόν ρῆμα καθ’ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ. Χαίρετε καί ἀγαλλιάσθε, ὅτι ὁ μισθός ὑμῶν πολύς ἐν τοίς οὐρανοίς» (Ματθ. ε’ 11 – 12). Μακάριοι γίνεσθε σεῖς οἱ μαθητές μου, ὅταν σᾶς χλευάσουν καί σᾶς καταδιώξουν καί σᾶς κακολογήσουν μέ κάθε ψεύτικη κατηγορία ἐξ αἰτίας μου. Χαίρετε καί ζωηρά ἐκδηλῶστε τή χαρά σας, γιατί ἡ ἀνταμοιβή σας στούς οὐρανούς θά εἶναι μέ τό παραπάνω.

Περισσότερα...