Ἅγιος Λουκᾶς ὁ Εὐαγγελιστής (18 Οκτωβρίου)
αταγόταν ἀπό τήν Ἀντιόχεια τῆς Συρίας. Ἦταν γιατρός στό ἐπάγγελμα, ὅμως γνώριζε πολύ καλά τή ζωγραφική τέχνη. Μάλιστα σέ αὐτόν ἀποδίδονται οἱ πρῶτες εἰκόνες τῆς Θεοτόκου μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό βρέφος στήν ἀγκαλιά της, καθώς καί αὐτές τῶν Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου.
Στήν χριστιανική πίστη κατηχήθηκε ἀπό τόν Ἀπόστολο Παῦλο καί ἔκτοτε ἀφοσιώθηκε στό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου. Περιόδευσε στή Δαλματία, Ἰταλία, Βοιωτία κ.ἄ.
Συνέγραψε τό τρίτο κατά σειρά Εὐαγγέλιο τῆς Καινῆς Διαθήκης, καθώς καί τίς πράξεις τῶν Ἀποστόλων. Ἀναπαύθηκε εἰρηνικά σέ ἡλικία 80 ἐτῶν.
Ἀργότερα ὁ γιός τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, ὁ Κωνστάντιος διέταξε νά μεταφερθεῖ τό λείψανο τοῦ Εὐαγγελιστοῦ στήν Κωνσταντινούπολη καί νά τοποθετηθεῖ κάτω ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα τοῦ Ἱ. Ν. τῶν Ἀγ. Ἀποστόλων, μαζί μέ τά λείψανα τῶν Ἀποστόλων Ἀνδρέου καί Τιμοθέου.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ἀκέστωρ σοφώτατος, ἱερομύστα Λουκᾶ, ζωγράφος πανάριστος, τῆς Θεοτόκου Μητρός, ἐδείχθης Ἀπόστολε· ἔγραψας μάκαρ λόγους, διά Πνεύματος θείου· ἔδωκας ἐννοῆσαι, συγκατάβασιν ἄκραν, Χριστοῦ τῆς παρουσίας· διό πρέσβευε σωθῆναι ἡμᾶς.
Κοvτάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμεροv.
Μαθητής γενόμενος τοῦ Θεοῦ Λόγου, σύν τῷ Παύλῳ ἅπασαν, ἐφωταγώγησας τήv γῆν, καί τήν ἀχλύν ἀπεδίωξας, τό θεῖον γράψας, Χριστοῦ Εὐαγγέλιον.
Μεγαλυνάριον.
Μακαρίζομέν σου τήν δεξιάν, Λουκᾶ θεηγόρε, δι’ ἧς ἔχομεν οἱ πιστοί, τάς τοῦ Θεοῦ Λόγου, διττάς ἁγίας πλάκας, καί τήν σεπτήν Εἰκόνα, τῆς Θεομήτορος.
Ἅγιοι Γαβριὴλ καὶ Κυρμιδώλης οἱ Νεομάρτυρες οἱ ἐν Αἰγύπτῳ (18 Οκτωβρίου)
ἱ Ἅγιοι αὐτοί μαρτύρησαν στήν Αἴγυπτο στίς 18 Ὀκτωβρίου 1522. Καί οἱ δυό ἦταν νέοι, πολύ μορφωμένοι καί κατάγονταν ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς.
Συκοφαντήθηκαν στόν Ἐμίρη τῆς Αἰγύπτου Χάερ Μέκ, ὅτι ἔριχναν ἀπορρίμματα καί ἀκαθαρσίες σέ κάποιο Τούρκικο Τέμενος. Ὁδηγήθηκαν δεμένοι στό Διοικητήριο, ὅπου τούς ζητήθηκε νά δεχτοῦν τόν Ἰσλαμισμό γιά ν’ ἀποφύγουν τά βασανιστήρια. Ἐπειδή ὅμως αὐτοί ὁμολόγησαν σταθερά τόν Χριστό, παραδόθηκαν στόν κριτή. Ἀλλά καί ἐκεῖ ἔμειναν ἀκλόνητοι στήν πίστη τους, παρά τίς κολακεῖες, καί ὑπέστησαν φρικτά βασανιστήρια.
Ἔτσι καί οἱ δυό μαρτύρησαν στό 25ο ἔτος τῆς ἡλικίας τους. Ὁ μέν Κυρμιδώλης θανατώθηκε μέ μαχαίρια καί πέτρες, ὁ δέ Γαβριήλ μέ ἀποκεφαλισμό.
Τά μαρτυρικά τους λείψανα, τά ἔβαλαν οἱ Τοῦρκοι δυό φορές στή φωτιά, ἀποτεφρώθηκαν καί τά διασκόρπισαν. Διασώθηκαν μόνο αὐτά τῆς κάρας τοῦ μάρτυρα Γαβριήλ.
Ἀκολουθία αὐτῶν βρίσκεται στόν κώδικα 379 τῆς Πατριαρχικῆς βιβλιοθήκης τοῦ Καΐρου.
Ὅσιος Ἰουλιανὸς ὁ ἐν τῷ Εὐφράτῃ ποταμῷ (18 Οκτωβρίου)
αιδί φτωχῆς οἰκογένειας ὁ Ὅσιος Ἰουλιανός, ἔζησε τόν 4ο αἰώνα μ.Χ.
Ἂν καί ἀγράμματος, μέ τήν ζωντανή του εὐσέβεια εἶχε εὐλογηθεῖ ἀπό τή θεία χάρη, ὥστε νά ἀποκτήσει ἄφθονη πνευματική κατά Χριστόν φιλοσοφία τῆς ὀρθῆς πίστης, τῆς λεπτῆς διάκρισης καί τῆς καθαρῆς ζωῆς. Θαυμάσιος στήν ἐγκράτεια, τήν ὀλιγάρκεια, τή σωφροσύνη, τή διάγνωση ψυχικῶν νοσημάτων καί κινδύνων, τήν συνετή ὁδηγία καί στήν κατάλληλη συμβουλή.
Νέος ἀκόμα μοναχός, εἶχε γίνει πασίγνωστος γιά τήν σοφία καί τήν ἀρετή του. Καί στό ἀσκητήριό του, πού ἦταν στίς ὄχθες τοῦ Εὐφράτη ποταμοῦ, ἔτρεχαν μορφωμένοι ἄνδρες γιά νά πάρουν τήν συμβουλή του καί νά ὠφεληθοῦν ἀπό τά λόγια του.
Πῆγε στό θεοβάδιστο ὄρος Σινά, ὅπου ἀσκήτεψε γιά ἀρκετό χρόνο. Στη συνέχεια, ἐπέστρεψε πάλι στό ἀσκητήριό του στίς ὄχθες τοῦ Εὐφράτη, καί εἵλκυσε πολλούς νέους μαθητές στήν ζωή τῆς γνήσιας μετάνοιας.
Στά χρόνια τοῦ Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτη, ὁ Ὅσιος Ἰουλιανός στήριξε καί παρηγόρησε πολλές ψυχές. Ἡ φήμη του εἶχε ἐξαπλωθεῖ τόσο πολύ, ὥστε ὁ ἱερός Χρυσόστομος τόν ἐγκωμιάζει λέγοντας ὅτι τό ὄνομά του εἶναι λαμπρότερο ἀκόμα καί ἀπ’ αὐτό τῶν βασιλέων.
Ἔτσι ἅγια ἀφοῦ κύλησε ἡ ζωή του, παρέδωσε εἰρηνικά στόν Θεό τή μακάρια ψυχή του.
