Το κανάλι τοῦ ναοῦ μας στὸ Youtube
Κάθε Κυριακὴ καὶ μεγάλη ἑορτὴ, ὁ ὄρθρος καὶ ἡ θεία λειτουργία θα μεταδίδονται διαδικτυακὰ ἀπὸ τὸ κανάλι τοῦ ναοῦ μας στὸ Youtube.
Κάνε κλικ στὸν παρακάτω σύνδεσμο για να μεταφερθεὶς σὲ αὐτὸ.
Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως (25 Ιανουαρίου)
Ἅγιος Γρηγόριος ἔζησε κατά τήν ἐποχή τοῦ βασιλέως Οὐάλεντος (364 – 378 μ.Χ.). Καταγόταν ἀπό τόν Πόντο καί γεννήθηκε σέ ἕνα μικρό χωριό τῆς περιοχῆς τῆς Ναζιανζοῦ, πού λεγόταν Ἀριανζός, τό 330 μ.Χ.
Ναζιανζηνός ὀνομάσθηκε, ἐπειδή ἔζησε τόν περισσότερο χρόνο τῆς ζωῆς του στή Ναζιανζό, ὅπου ἦταν καί τό πατρικό του σπίτι. Ὁ πατέρας του, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Ἐπίσκοπος Ναζιανζοῦ, ἦταν πρίν γίνει Ἐπίσκοπος, ἕνας πολύ πλούσιος ἄρχοντας τῆς Ναζιανζοῦ. Κατεῖχε μεγάλη θέση στόν δημόσιο βίο καί ἀνῆκε σέ μία ἰουδαῖο-ἐθνική αἵρεση πού λεγόταν τῶν «Ὑψισταρίων». Ἡ μητέρα του, ἡ Ἁγία Νόννα, ἦταν Ὀρθόδοξη. Ἡ εὐσέβεια καί ἡ ἀρετή της ἐπηρέασαν τόν σύζυγό της καί τόν ἔκαναν νά μεταστραφεῖ στήν ἀληθινή πίστη.
Οἱ γονεῖς του, Γρηγόριος καί Νόννα, δέν εἶχαν παιδιά καί ἱκέτευαν τόν Θεό νά χαρίσει σέ αὐτούς τήν χαρά τῆς τεκνοποιΐας. Καί πράγματι, ἡ προσευχή τους εἰσακούσθηκε καί ἡ Νόννα γέννησε τόν Ἅγιο Γρηγόριο, τόν ὁποῖο πρίν ἀκόμα αὐτός γεννηθεῖ εἶχε ὑποσχεθεῖ νά τόν ἀφιερώσει στόν Θεό.
Πολλές φορές ὁ Ἅγιος Γρηγόριος παραβάλλει τούς γονεῖς του μέ τόν Ἀβραάμ καί τή Σάρρα, οἱ ὁποῖοι σέ μεγάλη ἡλικία ἀπέκτησαν τόν Ἰσαάκ.
Σπουδαῖες ἦταν οἱ προσπάθειες τῶν γονέων αὐτοῦ νά μορφώσουν καί νά ἐμφυσήσουν στόν πρωτότοκο υἱό τους τήν ἀγάπη πρός τά γράμματα καί τήν χριστιανική πίστη. Ἀπό τήν παιδική ἡλικία ἐνέπνευσαν σέ αὐτόν ἔντονη καί βαθιά θρησκευτικότητα, ὥστε αὐτός ἀπό εὐσέβεια καί πνευματικότητα, ὑποσχέθηκε στόν ἑαυτό του νά ζήσει μέ ἁγνεία καί παρθενία.
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος, χάρη στήν δυνατότητα πού εἶχε ὁ πατέρας του, ἔκανε λαμπρές σπουδές. Σπούδασε σέ ὅλα τά τότε μεγάλα κέντρα πολιτισμοῦ: τή Ναζιανζό, τήν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας, τήν Καισάρεια τῆς Παλαιστίνης, τήν Ἀντιόχεια, τήν Ἀλεξάνδρεια, τήν Ἀθήνα. Ἡ Κωνσταντινούπολη δέν εἶχε γίνει ἀκόμη κέντρο πολιτισμοῦ καί ἡ Ρώμη δέν εἶχε τότε κάτι ἀξιόλογο γιά τούς Ἕλληνες. Στίς πόλεις αὐτές μελέτησε τίς πλουσιότερες βιβλιοθῆκες καί ἄκουσε τούς σοφότερους διδασκάλους, μεταξύ τῶν ὁποίων τόν Δίδυμο τόν Τυφλό, πού τότε διηύθυνε τή θεολογική σχολή τῆς Ἀλεξάνδρειας καί τούς φιλόσοφους Θεσπέσιο στήν Καισάρεια καί Ἰμέριο καί Προαιρέσιο στήν Ἀθήνα. Γιά τόν Προαιρέσιο γίνεται δεκτό ὅτι ἦταν Χριστιανός.
Ἅγιος Αὐξέντιος ὁ Νεομάρτυρας (25 Ιανουαρίου)
Ἅγιος Νεομάρτυρας Αὐξέντιος, γεννήθηκε τό 1690 στήν ἐπαρχία Βελλᾶς ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς. Σέ νεαρή ἡλικία μετέβη στήν Κωνσταντινούπολη καί δούλευε τήν τέχνη τῶν γουναράδων, στό χάνι τό λεγόμενο Μαχμούτ – Πασᾶ. Ἐπιθυμήσας τέρψεις καί ἡδονές ἐγκατέλειψε τήν τέχνη του καί προσλήφθηκε στά βασιλικά καράβια. Ἐκεῖ ξεφαντώνοντας μέ τούς συντρόφους του τούς ἀλλόφυλους, συκοφαντήθηκε ἀπό αὐτούς πώς ἀρνήθηκε τόν Χριστό καί ἔγινε Μουσουλμάνος. Φοβηθεῖς ἐγκατέλειψε τά καράβια καί ἀφοῦ ἀγόρασε βάρκα ἐξασκοῦσε τό ἐπάγγελμα τοῦ βαρκάρη. Ὅμως μεταμελήθηκε γιά τά πρότερα σφάλματά του καί καταλήφθηκε ζωηρά ἀπό τόν πόθο τοῦ μαρτυρίου. Σέ τυχαῖα συνάντηση πού εἶχε μέ τόν Σύγκελλο τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας, Γρηγόριο Ξηροποταμηνό, τοῦ ἐξομολογήθηκε τόν πόθο του αὐτό. Λίγο ἀργότερα ὁ Αὐξέντιος ἀναγνωρίσθηκε ἀπό κάποιους ναυτικούς τοῦ τουρκικοῦ στόλου, οἱ ὁποῖοι τόν συνέλαβαν καί τόν ὁδήγησαν στό κριτήριο. Ἐκεῖ, παρά τά φρικτά βασανιστήρια, ὁμολόγησε μέ παρρησία ὅτι εἶναι Χριστιανός. Στήν φυλακή τόν ἐπισκέφθηκε ὁ Σύγκελλος Γρηγόριος καί τόν ἐνθάρρυνε νά σταθεῖ μέ ἀνδρεῖο φρόνημα, γιά νά λάβει λαμπρό τό στεφάνι τῆς νίκης ἀπό τόν ἀθλοθέτη Θεό. Ἀνακρινόμενος καί πάλι ὁ Αὐξέντιος εἶπε: «Ἐγώ Χριστιανός γεννήθηκα καί Χριστιανός θέλω νά πεθάνω». Μέ τό ἄκουσμα τῶν λόγων αὐτῶν ὁ κριτής ἐξέδωσε ἀπόφαση νά ἐκτελεσθεῖ διά ξίφους.
Ἔτσι ὁ Μάρτυς Αὐξέντιος ὑπέμεινε τό μαρτύριο, ἀποκεφαλισθεῖς στήν Κωνσταντινούπολη τό ἔτος 1720. Ἡ τιμία κάρα αὐτοῦ, σώζεται στή Μονή Ξηροποτάμου τοῦ Ἁγίου Ὄρους.
Ἁγία Ξένη (24 Ιανουαρίου)
Ἁγία Ξένη καταγόταν ἀπό τή Ρώμη καί ἀπό γενιά τιμημένη καί εὔπορη. Οἱ γονεῖς της ἐπιθυμοῦσαν νά τήν νυμφεύσουν. Ἐνῶ ὅμως εἶχαν τά πάντα ἑτοιμασθεῖ γιά τόν γάμο, ἐκείνη ἐγκατέλειψε τή νυφική παστάδα, παίρνοντας μαζί της καί δύο πιστές της θεραπαινίδες καί διά θαλάσσης ἔφθασε στήν πόλη τῶν Μυλασῶν. Στά Μύλασα μᾶλλον πῆγε καί ἐγκαταστάθηκε, ὕστερα ἀπό συμβουλή τοῦ μακαρίου μοναχοῦ Παύλου, ὁ ὁποῖος ἐμφανίστηκε στήν Ὁσία μετά ἀπό θεῖο φωτισμό, ὅταν ἐκείνη πέρασε ἀπό τήν Ἀλεξάνδρεια καί ἔγινε ὁ πνευματικός της καθοδηγητής.
Στήν πόλη τῶν Μυλασῶν, ἡ Ὁσία Ξένη ἔκτισε Ἱερό Ναό πρός τιμήν τοῦ Πρωτομάρτυρος Στεφάνου. Ἐκεῖ κτίσθηκαν καί κελιά ὅπου διέμεναν ἡ Ξένη, οἱ δυό θεραπαινίδες καί λίγες ἄλλες παρθένες.
Ἡ Ὁσία Ξένη, ἀφοῦ διῆλθε τήν ζωή της θεοφιλῶς καί ὁσίως, κοιμήθηκε μέ εἰρήνη. Ὅταν παρέδωσε τήν ἁγία της ψυχή στόν Θεό, ἐνῶ ὁ ἥλιος φώτιζε τήν γῆ, φάνηκε στόν οὐρανό Σταυρός, πού τόν σχημάτιζαν ἀστέρες. Τόν οὐράνιο αὐτό Σταυρό τόν περιέκλειε χορός ἀστέρων, σάν νά ἦταν, καθώς φαίνεται, στεφάνι τῆς Ὁσίας Ξένης, μέ τό ὁποῖο τήν ἐπιβράβευε ὁ Θεός γιά τίς νηστεῖες της, τίς ἀγρυπνίες της καί τήν ἁγνότητα τοῦ σώματος καί τῆς ψυχῆς.
Ὅσιος Διονύσιος ὁ ἐν Ὀλύμπῳ (24 Ιανουαρίου)
Ἅγιος Διονύσιος γεννήθηκε περί τό ἔτος 1500 στό χωριό Σκλάταινα τῆς ἐπαρχίας Φαναρίου Καρδίτσας, πού σήμερα ὀνομάζεται Δρακότρυπα, ἀπό γονεῖς πτωχούς ἀλλά εὐσεβεῖς, τόν Νικόλαο καί τή Θεοδώρα, οἱ ὁποῖοι τόν ἀνέθρεψαν μέ παιδεία καί νουθεσία Κυρίου. Μετά τόν θάνατο τῶν γονέων του καί σέ νεαρή ἡλικία μετέβη στά Μετέωρα, ὅπου καί ἔγινε Μοναχός. Ἀργότερα κατέφυγε στό Ἅγιον Ὄρος καί χειροτονήθηκε Διάκονος καί Πρεσβύτερος. Διακατεχόμενος ἀπό τόν πόθο τή ἐρημικῆς ζωῆς ἵδρυσε κοντά στή Μονή Καρακάλλου ἕνα μικρό κελί, στό ὁποῖο μόναζε καί κοντά σέ αὐτό ἔκτισε καί ἕνα μικρό Ναό ἀφιερωμένο στήν Ἁγία Τριάδα.
Στήν συνέχεια ἐπισκέφθηκε τά Ἱεροσόλυμα γιά νά προσκυνήσει τούς Ἁγίους Τόπους. Ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων ἐξετίμησε τόσο πολύ τήν πνευματικότητα τοῦ Ἁγίου ἀσκητοῦ, ὥστε τόν παρότρυνε νά μείνει κοντά του γιά νά τόν ἀναδείξει διάδοχό του. Παρά τίς προτροπές ὅμως καί τά δελεάσματα ἐκεῖνος ἐπέστρεψε στό ἡσυχαστήριό του. Χρημάτισε δέ καί γιά λίγο ἡγούμενος τῆς Μονῆς Φιλοθέου Ἁγίου Ὄρους, πρός ἐνίσχυση τῆς ὁποίας δέν δίστασε νά ταξιδέψει μέχρι τήν Κωνσταντινούπολη.
Ἅγιοι Κλήμης καί Ἀγαθάγγελος οἱ Μάρτυρες (23 Ιανουαρίου)
Ἅγιος Ἱερομάρτυρας Κλήμης καταγόταν ἀπό τήν Ἄγκυρα, ἀπό πατέρα Ἐθνικό καί μητέρα Χριστιανή, πού ὀνομαζόταν Εὐφροσύνη. Σέ ἡλικία δώδεκα ἐτῶν ἐκάρη μοναχός καί σέ ἡλικία εἴκοσι ἐτῶν χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Ἀγκύρας.
Ὁ μακάριος Ἱερομάρτυρας γνώρισε σέ ὅλη του σχεδόν τή ζωή τό μαρτύριο. Ὑπέστη παντοειδεῖς καί φρικώδεις βασάνους ἐπί αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.) καί αὐτοκράτορα Μαξιμιανοῦ (285 – 305 μ.Χ.). Πράγματι, ὁ ἀγώνας του πρός τούς τυράννους κράτησε ἐπί εἴκοσι ὀκτώ ὁλόκληρα χρόνια, χωρίς νά διακόπτεται.
Στή φυλακή τῆς Ρώμης τόν κρέμασαν σέ ἕνα ξύλο καί τοῦ ξέσκισαν τό σῶμα μέ σιδερένια νύχια, τόν κτύπησαν μέ πέτρες, τόν ἔδεσαν σέ τροχό πού γυρίζοντας τοῦ συνέτριψε τό σῶμα, τοῦ συνέτριψαν τά σαγόνια καί τοῦ ἔβγαλαν τά δόντια. Ἔτσι λοιπόν, ὁ Ἱερομάρτυς Κλήμης, ἀφοῦ γνώρισε κάθε μορφή μαρτυρίου, ἀφοῦ ἔλεγξε μέ τούς λόγους του καί τό ἅγιο παράδειγμά του τούς δυσεβεῖς καί ἀφοῦ μέ τήν ὑπομονή καί καρτερία του κατέπληξε καί αὐτούς τούς Ἀγγέλους, ἔλαβε τό στέφανο τῆς οὐράνιας δόξας.
Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Ἀγαθάγγελος καταγόταν ἀπό τήν Ρώμη. Ὅταν ὁ Ἅγιος Κλήμης ἦταν φυλακισμένος στή Ρώμη, πρῶτος ὁ Ἅγιος Ἀγαθάγγελος καί ἔπειτα ἄλλοι, πού πίστεψαν στόν Χριστό, προσῆλθαν στή φυλακή καί τούς βάπτισε. Ὅλους αὐτούς πού βαπτίσθηκαν, ὁ εἰδωλολάτρης αὐτοκράτορας τούς ἀποκεφάλισε. Μόνο ὁ Ἅγιος Ἀγαθάγγελος δραπέτευσε καί ἀνέβηκε κρυφά στό πλοῖο, στό ὁποῖο οἱ στρατιῶτες τοῦ Μαξιμιανοῦ θά ἔβαζαν τόν Ἅγιο Κλήμεντα, γιά νά τόν στείλουν δέσμιο στή Νικομήδεια. Μόλις μπῆκε στό πλοῖο ὁ Ἱερομάρτυς Κλήμης, ὁ Ἅγιος Ἀγαθάγγελος ἔπεσε στά πόδια του. Ὁ Κλήμης χάρηκε πού εἶδε τόν Ἀγαθάγγελο ἐκεῖ καί θεώρησε τόν πόθο του νά μαρτυρήσει γιά τόν Χριστό ὡς εὐλογία Θεοῦ.
Ἐπάνω στό πλοῖο καί οἱ δυό Ἅγιοι ὑπέστησαν φοβερά βασανιστήρια, ὥσπου ἔφθασαν στήν Ἄγκυρα καί παρεδόθησαν στόν Λούκιο, τόν τοπικό ἄρχοντα. Τά φρικώδη βασανιστήρια ἄρχισαν.
Τούς κρέμασαν σέ ξύλο, τούς ἔκαψαν μέ ἀναμμένες λαμπάδες τά πλευρά, τούς τρύπησαν μέ πυρακτωμένα σουβλιά τά χέρια ἀνάμεσα στά δάκτυλα, τούς ἔριξαν σέ ἀσβέστη ἐπί δύο ἡμέρες, τούς κτύπησαν μέ ράβδους, ἔμπηξαν στή γῆ ἀκόντια μέ τίς αἰχμές τους πρός τά πάνω καί τούς ξάπλωσαν ἀπάνω στίς αἰχμές, μέ ἀποτέλεσμα νά κατατρυπηθοῦν τά σώματά τους καί νά τούς προκληθοῦν ἀφόρητοι πόνοι. Ἰδιαίτερα τοῦ Ἁγίου Ἀγαθαγγέλου περιέλουσαν τό κεφάλι μέ λιωμένο μολύβι. Στήν συνέχεια τούς ἔδεσαν στό λαιμό μυλόπετρες καί τούς ἔσυραν στούς δρόμους τῆς πόλεως.
Ὕστερα ἀπό ἐντολή τοῦ Λουκίου καί οἱ δυό Ἅγιοι ἀποκεφαλίσθηκαν. Μαζί τους ἀποκεφαλίσθηκαν καί οἱ ὑπόλοιποι ἄνδρες, γυναῖκες καί παιδιά πού εἶχαν πιστέψει στόν Χριστό.
Ἡ Σύναξή τους τελεῖται στό Μαρτύριο, τό ὁποῖο βρίσκεται στήν περιοχή Εὐδοξίου, πέραν τοῦ Ἀνάπλου καί στήν Ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Εἰρήνης, τῆς παλαιᾶς καί τῆς νέας.
Ναό τοῦ Ἁγίου Κλήμεντος ἀνήγειρε ὁ αὐτοκράτορας Βασίλειος Β’ (976 – 1025 μ.Χ.) στά ἀνάκτορα, ἐντός τοῦ ὁποίου φυλασσόταν ἡ κάρα τοῦ Ἁγίου μέ ἄλλα ἱερά λείψανα. Ἀπό τίς ἀρχές τοῦ 10ου αἰώνα μ.Χ. ἡ σύναξη τῶν Ἁγίων ἄρχισε νά τελεῖται στή μονή τοῦ Πατριάρχη Εὐθυμίου (907 – 912 μ.Χ.), πού βρισκόταν στήν περιοχή τῶν Ὑψωμαθείων Κωνσταντινουπόλεως, στήν ὁποία, τό ἔτος 907 μ.Χ., ὁ Μητροπολίτης Ἀγκύρας Γαβριήλ δώρισε τό ὠμοφόριο τοῦ Ἁγίου Κλήμεντος καί λείψανα τοῦ Ἁγίου Ἀγαθαγγέλου.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Κλήμεντος. Ἦχος δ’.
Κλῆμα ὁσιότητος, καί στέλεχος ἀθλήσεως, ἄνθος ἱερώτατον, καί καρπός ὡς θεόσδοτος, τοῖς πιστοῖς πανίερε, ἡδύτατος ἐβλάστησας. Ἀλλ’ ὡς Μαρτύρων σύναθλος, καί Ἱεραρχῶν σύνθρονος, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἀγαθαγγέλου. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὡς ἀγαθῶν ἀγγελιῶν προμηθέα, τῆς πρός ἡμᾶς τοῦ Ἰησοῦ εὐσπλαγχνίας, χαρμονικῶς ὑμνοῦμέν σε Μαρτύρων στερρέ· σύ γάρ Ἀγαθάγγελε, ἐναθλήσας νομίμως, στάσεως ἠξίωσαι τῆς Ἀγγέλων ἀξίως· μεθ’ ὧν πρεσβεύοις πάντοτε Χριστῷ, πάσης ῥυσθῆναι, ἡμᾶς περιστάσεως.
Κοντάκιον τοῦ Ἁγίου Κλήμεντος. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Τῆς ἀμπέλου γέγονας τίμιον κλῆμα, τοῦ Χριστοῦ πανεύφημε, Κλήμη πολύαθλος ὀφθείς, σύν τῷ συνάθλῳ τε ἔκραζες· Χριστός Μαρτύρων φαιδρόν ἀγαλλίαμα.
Κοντάκιον τοῦ Ἁγίου Ἀγαθαγγέλου. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ἐν ἀθλήσει ἄγγελος μάκαρ ἐδείχθης, ἐνεγκών ὡς ἄσαρκος, τῶν ἀλγηδόνων τάς ποινάς· ὅθεν Χριστός Ἀγαθάγγελε, ὑπερφυοῦς σε ἠξίωσε χάριτος.
Μεγαλυνάριον τοῦ Ἁγίου Κλήμεντος.
Βότρυας ἐνέγκας ζωοποιούς, ἄθλων γεωργίᾳ, ὥσπερ ἄμπελος εὐκαρπής, οἶνον ἀποστάζεις, ἀρρήτου κοινωνίας, μυσταγωγέ τοῦ Λόγου, Κλήμη πανάριστε.
Μεγαλυνάριον τοῦ Ἁγίου Ἀγαθαγγέλου.
Φέγγει ἀληθείας καταυγασθείς, υἱός φωτός ὤφθης, δι’ ἀγώνων μαρτυρικῶν· ὅθεν ὡς Χριστοῦ σε, γενναῖον στρατιώτην, ὑμνοῦμεν ἐπαξίως, ὦ Ἀγαθάγγελε.
Ὅσιος Γεννάδιος ἐκ Λιθουανίας (23 Ιανουαρίου)
Ὅσιος Γεννάδιος γεννήθηκε στήν πόλη Κοστρόμα τῆς Λιθουανίας καί ἦταν υἱός εὐσεβοῦς καί εὐγενοῦς οἰκογενείας. Τό ὄνομά του ἦταν Γρηγόριος καί ἀπό τήν παιδική ἡλικία ἔδειξε μεγάλη ἀγάπη πρός τήν λειτουργική ζωή τῆς Ἐκκλησίας.
Ἐπειδή στήν περιοχή πού μεγάλωσε, πλεόναζε τό ρωμαιοκαθολικό στοιχεῖο, θέλησε νά ἐγκαταλείψει τή γενέτειρά του καί νά πάει νά ζήσει στή γειτονική Ρωσία. Ἔτσι ἔφτασε στή Μόσχα, ὅπου γνώρισε ἕναν ἄλλο νέο, τόν Θεόδωρο, μέ τήν ἴδια φλογερή ἀγάπη γιά τό μοναχικό βίο. Μαζί πῆγαν νά συμβουλευτοῦν τόν Ἅγιο Ἀλέξανδρο τοῦ Σβέρ, ὁ ὁποῖος τόν μέν Γρηγόριο ἔστειλε στή μονή τοῦ Κομέλση, ἐνῶ τόν Θεόδωρο πίσω στόν κόσμο.
Στή μονή τοῦ Κομέλση ὁ Γρηγόριος ἔγινε ὁ πιό ἀφοσιωμένος μαθητής τοῦ Ἁγίου Κορνηλίου καί ἐκάρη μοναχός μέ τό ὄνομα Γεννάδιος. Τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στόλιζαν τήν ὕπαρξη τοῦ νέου μοναχοῦ.
Πρός τό τέλος τοῦ βίου του ὁ Ἅγιος Κορνήλιος πῆρε μαζί του τόν Ὅσιο Γεννάδιο καί ἵδρυσαν μία νέα μονή στήν Κοστρόμα, τή μονή Λιουμπεμώφ. Ἐκεῖ ἔζησε ὁ Ὅσιος τόν ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ζωῆς του μέ εἰρήνη καί ἄσκηση. Ὁ Θεός τόν ἀξίωσε νά κάνει θαύματα καί νά ἔχει τό προορατικό χάρισμα. Ὁ Τσάρος Ἰβάν ὁ Τρομερός τόν εὐλαβεῖτο πολύ καί τόν ἔκανε παιδαγωγό τῆς θυγατέρας του.
Ὁ Ὅσιος Γεννάδιος κοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1565.
Ἅγιος Τιμόθεος ὁ Ἀπόστολος (22 Ιανουαρίου)
ύμφωνα μέ τίς πληροφορίες πού μας παρέχουν οἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων καί οἱ Ἐπιστολές τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὁ Τιμόθεος ἦταν ὁ πιό ἀγαπητός μαθητής του καί ἕνας ἀπό τούς πιό στενούς συνεργάτες τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Τό ὄνομά του εἶναι ἑλληνικό καί σημαίνει αὐτός πού τιμᾶ τόν Θεό, ἀλλά καί αὐτόν πού τιμᾶ ὁ Θεός.
Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Τιμόθεος γεννήθηκε μᾶλλον στά Λύστρα τῆς Λυκαονίας ἢ πιθανόν στή Δέρβη, ἀπό πατέρα Ἕλληνα Ἐθνικό καί μητέρα πιστή Ἰουδαία, προφανῶς ἐκ γενετῆς καί πιθανόν προσήλυτη, πού ὀνομαζόταν Εὐνίκη. Κατά τήν μαρτυρία τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ἦταν εὐσεβής, ὅπως καί ἡ μάμμη του, ἐκ μητρός, Λωΐς. Ὁ Τιμόθεος δέχθηκε ἀπό τίς εὐσεβεῖς αὐτές γυναῖκες τήν πρώτη θρησκευτική ἀγωγή καί διδάχθηκε ἀπό βρέφος τά ἱερά γράμματα. Μέ τόν τρόπο αὐτό προετοιμάσθηκε κατάλληλα νά ἀποδεχθεῖ στή συνέχεια τήν Χριστιανική πίστη.
Ἡ ὁριστική μεταστροφή του στόν Χριστιανισμό φαίνεται νά ἔγινε κατά τήν Α’ Ἀποστολική περιοδεία, ὅταν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μαζί μέ τόν Βαρνάβα ἐπισκέφθηκαν τά Λύστρα τῆς Λυκαονίας καί πιθανόν φιλοξενήθηκαν ἀπό τήν οἰκογένεια τοῦ Τιμοθέου.
Ὅταν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος κήρυττε τό Εὐαγγέλιο στά Λύστρα, εἶναι ἐπίσης βέβαιο ὅτι ὁ Τιμόθεος παρακολούθησε τό κήρυγμά του καί ἔγινε μάρτυρας τῶν διωγμῶν καί τῶν παθημάτων πού ὑπέστη ὁ Ἀπόστολος ἐκεῖ. Ἡ ἐμπειρία τῶν γεγονότων αὐτῶν φαίνεται ὅτι ἐπηρέασε ἔντονα τόν Ἀπόστολο Τιμόθεο καί τόν προετοίμασε ἐσωτερικά νά δεχθεῖ τήν διδασκαλία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί νά πιστέψει σέ Αὐτόν.
Ἅγιος Ἀναστάσιος ὁ Ὁσιομάρτυρας ὁ Πέρσης (22 Ιανουαρίου)
Ἅγιος Ἀναστάσιος γεννήθηκε στό χωριό Ραχήζ τῆς Περσίας, τῆς ἐπαρχίας Ρασνουνί. Ὀνομαζόταν Μαγουνδάτ, ἦταν υἱός τοῦ μάγου Μάβ καί ὑπηρέτησε στό στρατό ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ βασιλέως Χοσρόη τοῦ Β’ (590 – 628 μ.Χ.), ὁ ὁποῖος κατέλαβε τά Ἱεροσόλυμα καί μετέφερε στή χώρα του τόν Τίμιο Σταυρό (614 μ.Χ.). Τότε ὁ Μαγουνδάτ θέλησε νά μάθει, ἀφοῦ ἄκουσε περί αὐτοῦ καί τῶν ἐπιτελουμένων θαυμάτων, γιατί οἱ Χριστιανοί τιμοῦσαν αὐτόν. Ἔτσι, ἀφοῦ διδάχθηκε ἀπό κάποιον πιστό ὅτι μέ τόν σταυρικό θάνατο τοῦ Κυρίου λυτρώθηκε τό γένος τῶν ἀνθρώπων, πίστεψε στόν Χριστό. Ἔπειτα, συμμετέχοντας στήν ἐκστρατεία τῶν Περσῶν κατά τῆς Κωνσταντινουπόλεως, βρέθηκε στή Χαλκηδόνα. Κατά τήν διαμονή του ἐκεῖ, ἀφοῦ πληροφορήθηκε ὅτι ὁ Ἡράκλειος κατατρόπωσε τούς Πέρσες, πῆγε στήν Ἱεράπολη καί ἀπό ἐκεῖ στά Ἱεροσόλυμα ὅπου βαπτίσθηκε ὑπό τοῦ Πατριάρχη Μοδέστου, πρός τόν ὁποῖο τόν ὁδήγησε ὁ ἱερεύς τοῦ πανίερου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί ἔλαβε τό ὄνομα Ἀναστάσιος.
Ὅσιος Ἰωσὴφ ὁ Ἡγιασμένος ὁ ἐν Κρήτῃ (22 Ιανουαρίου)
Ὅσιος Ἰωσήφ, ὁ ἐπονομαζόμενος Σαμάκος, γεννήθηκε στήν πόλη τῶν Κεράμων, τό σημερινό Ἀζωκέραμο Σητείας τῆς Κρήτης λίγο πρίν τήν ἅλωση (1440). Ὑπῆρξε πνευματικό γέννημα καί θρέμμα τῆς μονῆς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, γνωστῆς ὡς Δερματάνου, πλησίον τοῦ Χάνδακος (Ἡρακλείου), ὅπου ἔζησε καί ἔδρασε ἀπό τήν παιδική του ἡλικία μέχρι τήν κοίμησή του. Ἔζησε σέ μία πολύ κρίσιμη ἱστορική περίοδο γιά τό Γένος. Ἡ Βυζαντινή αὐτοκρατορία ἔπεφτε στά χέρια τῶν Ὀθωμανῶν καί ἡ πατρίδα του Κρήτη βρισκόταν ὑπό τήν κυριαρχία τῶν Ἐνετῶν.
Ὁ Ὅσιος μετά τό θάνατο τῶν γονέων του, διένειμε τήν περιουσία του στούς φτωχούς καί ἐκάρη μοναχός στή μονή Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου Δερματάνου. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος καί μετά τήν κοίμηση τοῦ ἡγουμένου ἀνέλαβε τήν ἡγουμενία τῆς μονῆς. Διακρίθηκε γιά τήν ἀρετή τῆς φιλανθρωπίας καί θά μποροῦσε δικαιολογημένα νά τοῦ ἀποδοθεῖ ὁ χαρακτηρισμός τοῦ ἐλεήμονος. Ἀναγνωρίσθηκε ἐπίσης, ὡς θαυματουργός, ἀφοῦ ἀναφέρονται πολλά θαύματά του.
