Το κανάλι τοῦ ναοῦ μας στὸ Youtube
Κάθε Κυριακὴ καὶ μεγάλη ἑορτὴ, ὁ ὄρθρος καὶ ἡ θεία λειτουργία θα μεταδίδονται διαδικτυακὰ ἀπὸ τὸ κανάλι τοῦ ναοῦ μας στὸ Youtube.
Κάνε κλικ στὸν παρακάτω σύνδεσμο για να μεταφερθεὶς σὲ αὐτὸ.
Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Πέρσης (27 Νοεμβρίου)
Ἅγιος Ἰάκωβος, ἔζησε τόν 4ο μ.Χ. αἰ. ἐπί βασιλέως Ἀρκαδίου. Ζοῦσε στήν Βηθλαδά τῆς Περσίας καί καταγόταν ἀπό ἐπίσημο γένος. Ἦταν φίλος μέ τόν βασιλιά τῶν Περσῶν, Ἰσδιγέρδη.
Παρασυρμένος ἀπό αὐτή τή φιλία του, ὁ Ἰάκωβος ἀπαρνήθηκε τήν πίστη του στόν Χριστό. Γιά νά εὐχαριστήσει τόν Ἰσδιγέρδη, ἄφησε τόν ἑαυτό του νά χαθεῖ μέσα στήν ψευδαίσθηση τοῦ πλούτου τῶν ἀνακτόρων. Ὅταν τό ἔμαθαν αὐτό ἡ μητέρα καί ἡ γυναίκα του, οἱ ὁποῖες ἦταν εὐσεβεῖς καί πιστές χριστιανές λυπήθηκαν καί ἐξοργίστηκαν. Καί οἱ δυό λοιπόν τόν ἐπιπλήξανε γιά τή στάση του καί τοῦ δήλωσαν ὅτι δέν ἤθελαν καμία σχέση, μαζί του. Αὐτό τό μικρό πλῆγμα, ἐπανέφερε τόν Ἰάκωβο στόν ἴσιο δρόμο. Τόν ἔκανε νά διαπιστώσει τό χάσμα τό ὁποῖο δημιούργησε.
Ἔτσι ὁ Ἰάκωβος ἀποφάσισε νά ἐξαγνίσει τό ἀτόπημά του καί νά ἐπανέλθει στόν δρόμο τοῦ Θεοῦ. Μετά ἀπό τήν ἀπόφαση αὐτή, πῆγε στόν βασιλιά καί ὁμολόγησε μπροστά του τήν μία καί ἀληθινή πίστη στόν Χριστό. Ὁ Ἰσδιγέρδης ἐξεπλάγη γι’ αὐτή τήν ἀλλαγή τοῦ Ἰακώβου καί προσπάθησε νά τόν μεταπείσει. Ὁ Ἰάκωβος παρέμεινε ἀκλόνητος στήν πίστη του καί γι’ αὐτό διατάχθηκε νά τόν βασανίσουν.
Μαρτύρησε μέ ἀκρωτηριασμό τῶν ἄκρων του καί κατόπιν μέ τόν ἀποκεφαλισμό του. Μέ αὐτό τόν μαρτυρικό τρόπο παρέδωσε τό πνεῦμα του στόν Κύριο.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ὁ Μάρτυς Ἰάκωβος, ὁ τῆς Περσίδος βλαστός, τόν δόλιον δράκοντα, τοῖς τῶν αἱμάτων κρουνοῖς, ἀθλήσας ἀπέπνιξε· πίστει γάρ ἀληθείας, μεληδόν τετμημένος, ὤφθη τροπαιοφόρος, τοῦ Σωτῆρος ὁπλίτης, πρεσβεύων ἀδιαλείπτως, ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τά ἄνω ζητῶν.
Πεισθείς τῇ καλῇ, συζύγῳ καρτερόψυχε, καί τό φοβερόν, κριτήριον πτοούμενος, τῶν Περσῶν τό πρόσταγμα, καί τόν φόβον, Ἰάκωβε κατέπτυσας, καί ἀνεδείχθης μάρτυς σεπτός, τό σῶμα ὡς κλῆμα συντεμνόμενος.
Μεγαλυνάριον.
Τίς σου τῆς ἀνδρείας τό εὐσταθές, ἐξείπει εἰκότως, καρτερόψυχε Ἀθλητά; μεληδόν γάρ ἅπαν, τμηθείς τό σῶμα ἔστης, Ἰάκωβε ὡς ἄκμων· διό δεδόξασαι.
Ὅσιος Στυλιανὸς ὁ Παφλαγόνας (26 Νοεμβρίου)
Άγιος Στυλιανός γεννήθηκε στην Παφλαγονία της Μικράς Ασίας, μεταξύ του 400 και 500 μ.Χ. Ήταν ευλογημένος από την κοιλιά της μητέρας του ακόμη. Όσο μεγάλωνε, τόσο με την Χάριν του Θεού γινόταν κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος.
Από την παιδική του ηλικία έδειξε τα σπάνια προτερήματα της αγιασμένης ζωής του. Αν και ήταν και αυτός παιδί και νέος και έφηβος, μολονότι είχε κι εκείνος σάρκα, εν τούτοις δεν άφησε τις επιθυμίες να μολύνουν το πνεύμα και την ψυχή του. Ήταν αγνός, αγνότατος. Δεν άφησε επίσης να τον κυριεύσει κανένα γήινο πάθος. Δεν επέτρεψε στα πλούτη και στην φιλοπλουτία να κυριαρχήσουν στην ψυχή του και να την υποτάξουν στην φθορά και στην απώλεια.
Με την δύναμη και την Χάρη του Θεού πολέμησε όλα τα δολώματα της φθαρτής και πρόσκαιρης ζωής. Φιλοσόφησε με την αληθινή σοφία του Θεού και είδε πόσο πρόσκαιρος και τιποτένιος είναι ο υλικός τούτος κόσμος. Αποφάσισε έπειτα να βαδίσει με την επιθυμία της ψυχής του. Η ψυχή του τον καλούσε σε αγώνες ηθικούς και ωραίους. Τον καλούσε στην άσκηση της αρετής. Του έδειχνε τον δύσκολο και δύσβατο δρόμο της αιωνίας ζωής, της παντοτινής ευτυχίας.
H αγνή και πιστή καρδιά του υπάκουσε στην φωνή της ψυχής του. Και η πρώτη ενέργεια του ήταν να πουλήσει την περιουσία του και να την μοιράσει στους φτωχούς της Εκκλησίας. Και όταν δεν του είχε απομείνει τίποτε πια από την πατρική κληρονομία, γεμάτος ανακούφιση και χαρά, είπε: «Πέταξα μια βαρειά άγκυρα, που με κρατούσε δεμένο κοντά στις επιθυμίες του φθαρτού σώματος. Πέταξα από πάνω μου την φθορά και την απώλεια. Τώρα ανοίγεται μπροστά μου πιο ευδιάκριτος ό δρόμος της αληθινής ζωής. Απαλλαγμένος, λοιπόν, ο Άγιος από τα φθαρτά, αλλά και συγχρόνως με ευτυχισμένη την καρδιά του, διότι μοίρασε τα πλούτη του σε φτωχούς δυστυχισμένους και σε θεάρεστα άλλα έργα, σκέφτεται πως θα ζήσει τιμιότερα και αγιώτερα τη ζωή του.
Πόσο ανώτερο κάμνει τον άνθρωπο η διδασκαλία του Χριστού, από τη διδασκαλία των φιλοσόφων! Αυτό το βλέπωμε, εάν συγκρίνωμε την πράξη αυτή του Αγίου Στυλιανού με εκείνο που έκανε ένας αρχαίος φιλόσοφος, Κράτης ονόματι. Και εκείνος κατάλαβε ότι ο πλούτος είναι τύραννος. Τον δουλεύει ο άνθρωπος σαν αφεντικό του. Είναι σκλαβωμένος ο άνθρωπος στον πλούτο του και είναι δεμένος. Δεν είναι ελεύθερος. Γι´αυτό και αυτός πήρε τα χρήματα του, ανέβηκε σ´ έναν παραθαλάσσιο βράχο και από εκεί τα πέταξε στη θάλασσα, φωνάζοντας συγχρόνως: «Κράτης Κράτη τα ελεύθεροι». Εγώ δηλ. ο Κράτης με το να πετάξω τα λεφτά μου στη θάλασσα ελευθερώνω τον Κράτητα, τον εαυτόν μου.
Κι' o Κράτης ελευθερώθηκε μεν από τα χρήματα του, αλλά δέθηκε περισσότερο από τον εγωισμό του. Πέταξε τα χρήματα του για να του πούνε ένα «μπράβο». Οι οπαδοί του Χριστού όμως τα αποχωρίζονται, και συγχρόνως κτυπούν τα πάθη τους και κυρίως τον εγωϊσμόν. Αγωνίζονται να ελευθερωθούν από το τυραννικόν πάθος του εγωισμού, διότι και η φιλοπλουτία είναι παιδί του εγωισμού. Για να απαλλαγούν όμως από τα πάθη και τον εγωϊσμόν αρχίζουν ισόβιο αγώνα, έχοντας συγχρόνως και τη Θεία Χάρη βοηθόν.
Ὅσιος Νίκων ὁ «Μετανοεῖτε» (26 Νοεμβρίου)
αταγόταν ἀπό τόν Πολεμωνιακό Πόντο καί ἦταν γιός μεγιστάνα. Νέος ἀκόμα ἄφησε τό πατρικό του σπίτι καί μόνασε. Ἐπειδή δέ, τόν διέκρινε ἱερός ζῆλος καί μεγάλο χάρισμα διδακτικότητας, γύρισε ὅλη τήν Ἀνατολή σάν ἀπεσταλμένος τῆς Μονῆς του κηρύττοντας τό Εὐαγγέλιο καί ἐπαναλάμβανε τήν φωνή, πού ἀντήχησε πρῶτα στήν ἔρημο τῆς Ἰουδαίας καί κοντά στίς ὄχθες τοῦ Ἰορδάνη: «Μετανοεῖτε».
Κατόπιν ὁ Ὅσιος Νίκων πῆγε στήν Κρήτη, ὅπου παρέμεινε διδάσκοντας γιά 20 χρόνια. Ἀπό κεῖ πῆγε στήν Πελοπόννησο, ὅπου κατέληξε στήν πόλη τῶν Λακώνων. Ἐκεῖ κήρυξε, ἔκανε διάφορα θαύματα καί ἔκτισε ναό στό ὄνομα τοῦ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἠθική ἐπιρροή του στούς κατοίκους, ὑπῆρξε μεγάλη.
Στή χώρα αὐτή, πού ἀγάπησε περισσότερο κι ἀπό τήν πατρίδα του, ἄφησε τήν τελευταία του πνοή τό ἔτος 998.
Ἁγία Αἰκατερίνη ἡ Μεγαλομάρτυς (25 Νοεμβρίου)
Ἁγία Αἰκατερίνη καταγόταν ἀπό οἰκογένεια εὐγενῶν τῆς Ἀλεξάνδρειας καί μαρτύρησε στίς ἀρχές τοῦ 4ου αἰώνα μ.Χ. Ἦταν εὐφυέστατη καί φιλομαθής. Ἤδη σέ ἡλικία δέκα ὀκτώ χρονῶν κατεῖχε τίς γνώσεις τῆς ἑλληνικῆς φιλολογίας καί φιλοσοφίας, ἀλλά ἦταν καί ἄρτια καταρτισμένη καί στά δόγματα τῆς χριστιανικῆς πίστης.
Ὅταν ἐπί Μαξεντίου διεξαγόταν διωγμός ἐναντίον τῶν χριστιανῶν, ἡ Αἰκατερίνη δέ φοβήθηκε, ἀλλά μέ παρρησία διέδιδε πώς ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός Θεός. Γιά τόν λόγο αὐτό συνελήφθη ἀπό τόν ἔπαρχο τῆς περιοχῆς, ὁ ὁποῖος προσπάθησε μέ συζητήσεις νά τήν πείσει νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη της. Ὅταν ὁ ἔπαρχος διαπίστωσε τήν ἀνωτερότητα τῶν λόγων τῆς Αἰκατερίνης, συγκάλεσε δημόσια συζήτηση μέ τούς πιό ἄξιους ρήτορες τῆς Ἀλεξάνδρειας, τούς ὁποίους ὅμως ἡ Αἰκατερίνη ἀποστόμωσε. Καί ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλά κάποιοι ἀπό τούς συνομιλητές της πείσθηκαν γιά τούς λόγους της καί ἀσπάστηκαν τήν Χριστιανική Πίστη.
Μπροστά σέ αὐτή τήν κατάληξη, ὁ ἔπαρχος διέταξε νά τή βασανίσουν σκληρά μέ τήν ἐλπίδα πώς ἡ Ἁγία θά λύγιζε καί θά ἀρνιόταν τόν Χριστό. Ὅμως ἡ Αἰκατερίνη ἔμεινε ἀκλόνητη στήν πίστη της.
Τελικά, με διαταγή τοῦ ἔπαρχου, παρέδωσε την Ἁγία ψυχή της στον Κύριο, πάνω στόν τροχό.
Ἁγία Βασίλισσα (25 Νοεμβρίου)
σύζυγος τοῦ βασιλιά Μαξεντίου, πού πίστεψε στόν Χριστό διά τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης καί μαρτύρησε διά ἀποκεφαλισμοῦ.
Ἅγιοι 150 Ρήτορες (25 Νοεμβρίου)
ὐτοί πίστεψαν στόν Χριστό διά τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης καί μαρτύρησαν διά πυρός.
Ἅγιος Μερκούριος ὁ Μεγαλομάρτυρας (25 Νοεμβρίου)
ενναῖος στρατιωτικός, ὄχι μόνο τοῦ στρατοῦ τοῦ αὐτοκράτορα Δεκίου, πού ὑπηρετοῦσε, ἀλλά καί τοῦ Χριστοῦ.
Ὁ Μερκούριος καταγόταν ἀπό τήν Σκυθία. Διακρινόμενος σέ κάποια μάχη, κατά τήν ὁποία σκότωσε τόν στρατηγό τῶν ἀντιπάλων, τιμήθηκε μέ ἀνώτερο ἀξίωμα. Ἀλλά ὅταν κλήθηκε νά συμμετάσχει σέ εἰδωλολατρικές θυσίες, ἀρνήθηκε. Καί δέν δίστασε, ὅταν ρωτήθηκε, νά ὁμολογήσει ὅτι ἦταν χριστιανός.
Ὁ βασιλιάς προσπάθησε στήν ἀρχή, μέ γλυκά λόγια νά τόν μεταπείσει. Βλέποντας ὅμως, ὅτι ἀποτύγχανε, διέταξε τόν βασανισμό του. Καί ἀφοῦ τόν γέμισαν μέ πληγές, καί ἐπέφεραν μεγάλα ἐγκαύματα στίς σάρκες του, ἀποκεφάλισαν τόν γενναῖο ἀθλητή καί στεφανηφόρο ἀγωνιστή τοῦ Χριστοῦ, στήν Καισαρεία τῆς Καππαδοκίας, περίπου τό 253 μέ 259 μ.Χ.
Ἅγιος Κλήμης ὁ Ἱερομάρτυρας Ἐπίσκοπος Ρώμης (24 Νοεμβρίου)
ταν Ρωμαῖος ἀριστοκράτης ἀπό βασιλικό γένος, γιός τοῦ Φαύστου καί τῆς Ματθιδίας. Ὁ Κλήμης σπούδασε ὅλες τίς ἐπιστῆμες τῆς ἑλληνικῆς παιδείας, ἀντάμωσε τόν Ἀπόστολο Πέτρο καί διδάχθηκε ἀπ’ αὐτόν τήν ἀληθινή πίστη καί θεογνωσία, ὁπότε ἔγινε θερμός κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου καί συνέγραψε ἀρκετά συγγράμματα.
Ὁ Κλήμης ὑπῆρξε τρίτος ἐπίσκοπος Ρώμης, ἀφοῦ διαδέχθηκε τόν Ἀνέγκλητο, περίπου τό ἔτος 92 μ.Χ. Ποίμανε μέ ὑπέρμετρο ζῆλο τήν Ἐκκλησία τῆς Ρώμης, στά βαριά ἐκεῖνα χρόνια τῶν διωγμῶν. Συνελήφθη ἀπό τό Δομετιανό καί ἐξορίστηκε σέ πόλη ἔρημο κοντά στή Χερσώνα.
Ἐκεῖ, ἔδεσαν στό λαιμό του μιά σιδερένεια ἄγκυρα καί τόν ἔριξαν στήν θάλασσα, ὅπου παρέδωσε τήν ἁγία ψυχή του (101 μ.Χ).
Ἀξίζει, ὅμως, νά σημειώσουμε ὅτι ὁ Κλήμης δέν ὑπῆρξε μόνο σοφός κατά τήν γραμματική μόρφωση, ἀλλά ἀνῆκε σ’ αὐτούς πού ὁ Θεῖος Παῦλος ὀνομάζει «σοφούς εἰς τό ἀγαθόν, ἀκεραίους δέ εἰς τό κακόν». Συνετούς, δηλαδή, ὅταν κάνουν τό καλό, καί συγχρόνως ἀμέτοχους ἀπό κάθε κακό.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Τήν ὡραιότητα.
Τῆς θείας γνώσεως, εὔσημοι σάλπιγγες, καί τῶν τῆς πίστεως, θεσμῶν ἐκφάντορες, Ἱερομάρτυρες Χριστοῦ, ἐδείχθητε τοῖς ἐν κόσμῳ, Κλήμη παναοίδιμε, τῆς ζωῆς κλῆμα εὔκαρπον, καί Πέτρε θεόσοφε, εὐσεβῶν πέτρα ἄρρηκτε· διό ὡς τῶν ἀρρήτων ἐπόπται, ῥύσασθε πάσης ἡμᾶς βλάβης.
Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ἐκκλησίας ἄσειστοι καί θεῖοι πύργοι, εὐσεβείας ἔνθεοι, στῦλοι ὡς ὄντως κραταιοί, Κλήμη σύν Πέτρῳ πανεύφημοι, ὑμῶν πρεσβείαις, φρουρήσατε ἅπαντας.
Μεγαλυνάριον.
Κλῆμα ἀφθαρσίας πανευθαλές, ὁ Κλήμης ἐδείχθη, οἶνον στάζον τόν μυστικόν, πέτρα Ἐκκλησίας, ὁ Πέτρος δέ ὡράθη· διό τάς ἀριστείας, τούτων ὑμνήσωμεν.
Ἅγιος Πέτρος ὁ Ἱερομάρτυρας Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλεξανδρείας (24 Νοεμβρίου)
υνδύαζε θερμότατο ζῆλο καί ἀνώτερη λαμπρή μόρφωση καί γρήγορα κατέλαβε σπουδαία θέση στήν Ἐκκλησία τῆς Αἰγύπτου, ἀφοῦ διαδέχτηκε τόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀλεξανδρείας Θεωνᾶ.
Τό ἔτος 306 μ.Χ. προήδρευσε σέ Σύνοδο πού καταδίκασε καί καθήρεσε τόν Ἐπίσκοπο Λυκοπόλεως Μελέτιο. Ἀλλά αὐτός γιά νά ἐκδικηθεῖ τόν Πέτρο τόν κατάγγειλε στόν αὐτοκράτορα Μαξιμιανό Γαλέριο, ὅταν αὐτός κήρυξε διωγμό κατά τῶν χριστιανῶν.
Τότε ὁ εὐσεβής ἀρχιεπίσκοπος, ἔδειξε τή μεγάλη καί λαμπρή διαγωγή του. Προκειμένου νά συλληφθεῖ ἀπό τόν ἔπαρχο Ἀλεξανδρείας, κάλεσε τούς πιό ἄξιους πρεσβυτέρους τῆς ἀρχιεπισκοπῆς του, τόν Ἀχιλλᾶ καί τόν Ἀλέξανδρο. Τούς ἀνήγγειλε ὅτι ἔφτασε τό τέλος του καί ὅρισε διαδόχους του. Κατόπιν, γιά νά μήν ἀντιληφθεῖ τήν σύλληψή του ὁ χριστιανικός λαός, πού ἦταν συγκεντρωμένος μπροστά στήν πόρτα του, βγῆκε καί παραδόθηκε στούς στρατιῶτες ἀπό μία τρύπα, πού ἀνοίχτηκε στό πίσω μέρος τοῦ σπιτιοῦ του.
Ἔπειτα τόν πῆγαν κρυφά στόν τόπο τῆς θανατικῆς ἐκτέλεσης, ὅπου τόν ἀποκεφάλισαν τόν Νοέμβριο τοῦ 311, ἀφήνοντας ὁρφανή τήν Ἐκκλησία τῆς Ἀλεξανδρείας, τήν ὁποία ποίμανε επί 12 χρόνια.
Ἀπό κάποιο σύγγραμμά του «περί θεότητας» διασώθηκαν μερικά κομμάτια. Σώζονται ἐπίσης Κανόνες ἀπό τήν συγγραφή τοῦ «περί Μετανοίας», πού ἔγραψε ὅταν ὁδηγοῦσε στήν ἐπιστροφή χριστιανούς, πού κατά τούς διωγμούς δέν μπόρεσαν νά μείνουν σταθεροί στήν πίστη.
Ἐπίσης ἡ εὐσεβής ὀξυδέρκεια τοῦ Πέτρου, εἶχε διακρίνει τίς αἱρετικές τάσεις τοῦ νεαροῦ τότε διακόνου Ἀρείου καί τόν ἀφόρισε. Ἀλλά ὕστερα τόν δέχτηκε πάλι, ἀφοῦ δήλωσε μετάνοια καί ζήτησε δημόσια συγνώμη.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Τήν ὡραιότητα.
Τῆς θείας γνώσεως, εὔσημοι σάλπιγγες, καί τῶν τῆς πίστεως, θεσμῶν ἐκφάντορες, Ἱερομάρτυρες Χριστοῦ, ἐδείχθητε τοῖς ἐν κόσμῳ, Κλήμη παναοίδιμε, τῆς ζωῆς κλῆμα εὔκαρπον, καί Πέτρε θεόσοφε, εὐσεβῶν πέτρα ἄρρηκτε· διό ὡς τῶν ἀρρήτων ἐπόπται, ῥύσασθε πάσης ἡμᾶς βλάβης.
Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ἐκκλησίας ἄσειστοι καί θεῖοι πύργοι, εὐσεβείας ἔνθεοι, στῦλοι ὡς ὄντως κραταιοί, Κλήμη σύν Πέτρῳ πανεύφημοι, ὑμῶν πρεσβείαις, φρουρήσατε ἅπαντας.
Μεγαλυνάριον.
Κλῆμα ἀφθαρσίας πανευθαλές, ὁ Κλήμης ἐδείχθη, οἶνον στάζον τόν μυστικόν, πέτρα Ἐκκλησίας, ὁ Πέτρος δέ ὡράθη· διό τάς ἀριστείας, τούτων ὑμνήσωμεν.
