Αγία Δομιτίλλα η Μάρτυρας (12 Μαΐου)
Αγία Μάρτυς Δομιτίλλα έζησε τον 1ο αιώνα μ.Χ. στη Ρώμη. Ήταν σύζυγος του Ρωμαίου αξιωματούχου Τίτου Φλαβίου Κλήμεντος και θυγατέρα της αδελφής του αυτοκράτορα Δομιτιανού (81 - 96 μ.Χ.). Τελειώθηκε μαρτυρικά, επειδή αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα.
Ἅγιος Ἐπιφάνιος Ἐπίσκοπος Κωνσταντίας καὶ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου (12 Μαΐου)
Ἅγιος Ἐπιφάνιος γεννήθηκε στό χωριό Βησανδούκη τό 310 μ.Χ., κοντά στήν Ἐλευθερούπολη τῆς Παλαιστίνης ἀπό πάμφτωχη οἰκογένεια Ἰουδαίων ἀγροτῶν. Οἱ γονεῖς του εἶχαν ἀκόμη ἕνα παιδί, τήν Καλλίτροπο. Σέ ἡλικία δέκα ἐτῶν ὁ Ἅγιος ἔχασε τόν πατέρα του καί ἔμεινε ὀρφανός.
Χάρη στή διδασκαλία δύο περίφημων γιά τήν γραμματική τους κατάρτιση καί τό ἀσκητικό ἦθος μοναχῶν, τοῦ Λουκιανοῦ καί τοῦ Ἰλαρίωνος, προσελκύεται στόν Χριστιανισμό καί βαπτίζεται ἀπό τόν Ἐπίσκοπο Ἐλευθερουπόλεως Λουκιανό. Στήν συνέχεια πηγαίνει στήν ἔρημο τῆς Παλαιστίνης καί ζεῖ κοντά στούς ἐπιφανέστερους ἀσκητές, ἀσκούμενος στήν ἐγκράτεια, τήν ἄσκηση καί τήν μελέτη τῶν Θείων Γραφῶν, γενόμενος ὑπόδειγμα γιά τούς συνασκητές του. Ἡ φήμη του καί οἱ ἀρετές του δέν ἄργησαν νά διαδοθοῦν καί γρήγορα ἀναδείχθηκε, τό 367 μ.Χ., Ἐπίσκοπος Κωνσταντίας τῆς Κύπρου, στήν ὁποία κατέφυγε μέ θαυματουργικό τρόπο, ὅταν τό πλοῖο πού ἐπέπλεε πρός τήν Παλαιστίνη, λόγω τρικυμίας, ἔφθασε στήν Κύπρο.
Ὅσιος Θεόδωρος ὁ ἐν Κυθήροις ἀσκήσας (12 Μαΐου)
Ὅσιος Θεόδωρος καταγόταν ἀπό τήν Κορώνη τῆς Πελοποννήσου καί γεννήθηκε ἀπό γονεῖς εὐσεβεῖς καί εὔπορους κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Ρωμανοῦ Β’ (919 – 948 μ.Χ.). Ἀπό τόν μεγάλο του ζῆλο πρός τά θεία καί τήν ἀρετή του, χειροθετήθηκε ἀπό τόν Ἐπίσκοπο Κορώνης ἀναγνώστης. Μετά τόν θάνατο τῶν γονέων του μετέβη στό Ναύπλιο, ὅπου νυμφεύθηκε μέ κάποια σεμνή καί ἐνάρετη νέα καί ἀπέκτησε δύο τέκνα. Κατά τήν διάρκεια τοῦ ἔγγαμου βίου του ἐξακολούθησε νά ζεῖ ἀσκητικά καί νά αὐξάνει πνευματικά, βοηθούμενος καί ἀπό τήν ἐνάρετη σύζυγό του. Ὁ Ἐπίσκοπος Ἄργους Θεόδωρος, ἐκτιμώντας τίς μεγάλες ἀρετές τοῦ Θεοδώρου, τόν χειροτόνησε διάκονο. Τόν εὐτυχή καί θεοσεβή βίο του συντάραξε ὁ ξαφνικός θάνατος τῆς συζύγου καί τῶν τέκνων του.
Ἅγιος Γερμανὸς Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (12 Μαΐου)
Ἅγιος Γερμανός γεννήθηκε στήν Κωνσταντινούπολη περί τό 640 μ.Χ. καί ἦταν υἱός τοῦ πατρικίου Ἰουστινιανοῦ. Σέ ἡλικία εἴκοσι ἐτῶν ἔμεινε ὀρφανός, ὅταν ὁ πατέρας του ἐκτελέσθηκε ἀπό τόν αὐτοκράτορα Κωνσταντίνο Δ’ τόν Πωγωνάτο (668 – 685 μ.Χ.), ἐπειδή θεωρήθηκε ὅτι ἐνεχόταν στήν δολοφονία τοῦ πατέρα του Κώνσταντος Β’. Τόν Γερμανό, ἀφοῦ τόν εὐνούχισε, τόν κατέταξε στόν κλῆρο τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας. Ἐπιδόθηκε μέ ζῆλο στή μελέτη τῶν ἱερῶν γραμμάτων, ἔγινε βαθύς γνώστης αὐτῶν καί διακρίθηκε γιά τήν ἁγιότητα τοῦ βίου καί τήν ἀρετή του. Στήν συνέχεια ἐπισκέφθηκε τά Ἱεροσόλυμα καί, ἀφοῦ προσκύνησε τούς Ἁγίους Τόπους, ἐπέστρεψε στήν Κωνσταντινούπολη, ὅπου χειροτονήθηκε ἱερεύς. Τό 709 μ.Χ. ἐξελέγη ἀπό τόν Πατριάρχη Κύρο Ἐπίσκοπος Κυζίκου.
Ἀπό τήν ὑψηλή αὐτή θέση ἀγωνίσθηκε σθεναρά κατά τῶν αἱρετικῶν Μονοθελητῶν. Ὅταν καθαιρέθηκε ὁ Πατριάρχης Κύρος καί πέθανε ὁ διάδοχος αὐτοῦ Ἰωάννης ΣΤ’, ἐξελέγη στίς 9 Αὐγούστου τοῦ 715 μ.Χ., μέ τήν ἐπίνευση τοῦ βασιλέως Ἀναστασίου, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.
Ἅγιοι Κύριλλος καὶ Μεθόδιος οἱ Ἰσαπόστολοι καὶ Φωτιστὲς τῶν Σλάβων (11 Μαΐου)
ἱ Ἅγιοι Κύριλλος καί Μεθόδιος, κατά κόσμον Κωνσταντίνος καί Μιχαήλ, ἦταν τέκνα τοῦ δρουγγάριου – στρατιωτικοῦ διοικητοῦ Λέοντος καί γεννήθηκαν στήν Θεσσαλονίκη. Εἶχαν δέ ἄλλα πέντε ἀδέλφια. Ὁ Κωνσταντίνος ἦταν ὁ μικρότερος καί εἶχε μεγάλη ἐπιμέλεια στά γράμματα. Παιδί ἀκόμη, εἶχε διαβάσει τά ἔργα τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί εἶχε γράψει ὕμνο πρός τιμήν του. Τά χαρίσματά του τά πρόσεξε ὁ λογοθέτης Θεόκτιστος καί τόν ἔστειλε στήν σχολή τῆς Μαγναύρας, ὅπου μέ τήν καθοδήγηση τοῦ Λέοντος τοῦ Μαθηματικοῦ καί τοῦ ἱεροῦ Φωτίου σπούδασε βασικά φιλοσοφία. Διέπρεψε στίς σπουδές του καί ἀρχικά διορίσθηκε χαρτοφύλακας (ἀρχιγραμματέας) τοῦ Πατριαρχείου καί ἀργότερα καθηγητής τῆς φιλοσοφίας στή σχολή τῆς Μαγναύρας.
Ὁ Μιχαήλ ἀκολούθησε τήν σταδιοδρομία τοῦ πατέρα τους. Ἔγινε στρατιωτικός καί ἀνέλαβε τήν διοίκηση τῆς περιοχῆς τῶν πηγῶν τοῦ Στρυμόνος, δηλαδή στά σημερινά σύνορα Βουλγαρίας καί Σερβίας, ὅπου καί γνώρισε καλά τούς Σλάβους. Παρά τήν ἐπιτυχημένη σταδιοδρομία καί τῶν δύο ἀδελφῶν, βαθιά τούς συγκλόνιζε ὁ ζῆλος γιά τήν πνευματική ζωή. Εἶχαν μοναστική κλίση, ἀλλά πίστευαν στή μαρτυρική διακονία τῆς κλίσεώς τους αὐτῆς, γιά νά σωθοῦν καί ἄλλες ψυχές.
Οσία Ολυμπία και Οσία Ευφροσύνη (11 Μαΐου)
οσία Ολυμπία και η οσία Ευφροσύνη έζησαν τον ΙΓ΄ αιώνα και παρέδωσαν την ψυχή τους με μαρτυρικό θάνατο στις 11 Μαΐου του 1235.
Η Ολυμπία γεννήθηκε στην Πελοπόννησο κατά το έτος 1200 από ευσεβείς γονείς που κατάγονταν από την Κωνσταντινούπολη. Ο πατέρας της ήταν ιερεύς και η μητέρα της κόρη ιερέως. Από την Κωνσταντινούπολη, άγνωστο για ποιο λόγο, έφυγαν και κατοίκησαν στην Πελοπόννησο.
Σε ηλικία δέκα ετών η Ολυμπία έχασε τους γονείς της και οι συγγενείς της την έστειλαν στο μοναστήρι των Καρυών της Θερμής, τη σημερινή Ιερά Μονή του Αγίου Ραφαήλ, όπου η τότε ηγουμένη Δωροθέα ήταν θεία της Ολυμπίας. Σε ηλικία 19 ετών έγινε η Ολυμπία μοναχή και σε ηλικία 25 ετών, όταν απέθανε η θεία της, έγινε ηγουμένη.
Έπειτα από δέκα χρόνια, στις 11 Μαΐου του 1235, πειρατές ήλθαν στη Μυτιλήνη, πήγαν στο μοναστήρι, διασκόρπισαν τις τριάντα μοναχές και όσες δεν πρόλαβαν να φύγουν, τις κακοποίησαν. Την ηγουμένη και μια γερόντισσα Ευφροσύνη τις βασάνισαν φοβερά. Την Ευφροσύνη, αφού την 
κρέμασαν σε δένδρο, την έκαψαν. Την Ολυμπία την έκαυσαν σ’ όλο το σώμα με λαμπάδες και έπειτα πέρασαν πυρωμένη σιδηρόβεργα στα αυτιά της και τέλος κάρφωσαν το βασανισμένο σώμα της με είκοσι καρφιά σε μια σανίδα και έτσι με τη σανίδα το ενταφίασαν, μετά την αναχώρηση των πειρατών.
Ο βίος και το μαρτύριο των δύο τούτων Αγίων γυναικών έγιναν γνωστά κατά το έτος 1959, όταν βρέθηκαν τα σεπτά λείψανα των Αγίων της Θερμής και έγινε γνωστή με θειες αποκαλύψεις η ιστορία τους, όπως και οι τάφοι με τα σεπτά λείψανά τους. Στον τάφο της Αγίας Ολυμπίας βρέθηκαν και τα είκοσι καρφιά με τα όποια την είχαν καρφώσει.
Η μνήμη τους εορτάζεται στην Ιερά Μονή των Καρυών (του Αγίου Ραφαήλ και των συν αυτώ Αγίων) στις 11 Μαΐου.
ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ
Οσίως μονάσασα των Καρυών τη Μονή
εν ταύτη ενήθλησας, των πειρατών τη χειρί
κτανθείσα, θεόληπτε·
όθεν άρτη γνωσθείσα, επινεύσει τη θεία,
έδειξας Ολυμπία, την σην άθλησιν πάσι,
διό σε οσιομάρτυς Χριστού μακαρίζομεν.
Ἅγιος Μώκιος ὁ Ἱερομάρτυρας (11 Μαΐου)
Ἅγιος Ἱερομάρτυρας Μώκιος καταγόταν ἀπό τή Ρώμη καί γεννήθηκε ἀπό γονεῖς εὔπορους καί εὐσεβεῖς, τόν Εὐφράτιο καί τήν Εὐσταθία. Ἀγαπώντας τόν ἱερατικό βίο, ἐπιδόθηκε ἀπό μικρή ἡλικία στή σπουδή τῶν ἱερῶν γραμμάτων καί χειροτονήθηκε ἱερέας τῆς Ἐκκλησίας στήν Ἀμφίπολη τῆς Θράκης. Ὡς ἱερεύς δίδασκε μέ θερμό ζῆλο τούς εἰδωλολάτρες νά ἐγκαταλείψουν τήν πλάνη τους καί νά προσέλθουν στήν ἀληθινή πίστη τοῦ Χριστοῦ. Μία ἡμέρα, ὅταν ὁ ἀνθύπατος Λαοδίκιος ἐπρόκειτο νά θυσιάσει στό θεό Διόνυσο, προσῆλθε ὁ Μώκιος καί μπροστά σέ ὅλους ἀνέτρεψε τόν βωμό καί διασκόρπισε τά θυμιάματα. Γιά τόν λόγο αὐτό συνελήφθη καί ἀφοῦ κρεμάσθηκε καί γδάρθηκε μέ σιδερένια νύχια στό πρόσωπο καί στά πλευρά, τέθηκε πάνω σέ φωτιά. Παρέμεινε ὅμως ἀβλαβής καί ρίχθηκε δέσμιος στή φυλακή. Ἀργότερα ὑποβλήθηκε σέ νέα ἀνάκριση καί ὑπέστη πιέσεις ἀπό τό νέο ἀνθύπατο Μάξιμο νά θυσιάσει στά εἴδωλα. Ἀρνήθηκε νά ὑπακούσει καί ὑποβλήθηκε σέ νέα σκληρότερα βασανιστήρια. Τόν ἔδεσαν πάνω σέ τροχό καί καταμωλωπίσθηκε καί στήν συνέχεια τόν ἔριξαν στά θηρία. Ἀλλά καί πάλι ἐξῆλθε ἀβλαβής. Μπροστά στά θαύματα αὐτά ὁ λαός ζήτησε τήν ἀπελευθέρωση τοῦ Ἁγίου, ὁ ἀνθύπατος ὅμως ἀπέστειλε αὐτόν στήν Ἡράκλεια καί ἀπό ἐκεῖ ἀπεστάλη ἀπό τόν ἄρχοντα Φιλιππήσιο στό Βυζάντιο, ὅπου τό 288 μ.Χ., ἐπί αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.), ὑπέστη τόν διά ἀποκεφαλισμοῦ θάνατο.
Μνήμη ἐγκαινίων τῆς Κωνσταντινουπόλεως (11 Μαΐου)
τίς 11 Μαΐου τοῦ 330 μ.Χ. τελέσθηκαν τά ἐγκαίνια τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τῆς πόλεως τῆς Θεοτόκου, μία πού κατά τό ἀρχαῖο ἔθος «τάς πόλεις μετά τήν κτίσιν καθαίρειν εἴθιστο». Ὁ ἑορτασμός τότε κράτησε ἐπί σαράντα ἡμέρες καί διασώθηκε μέχρι σήμερα στό Μηνολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ λιτή γιά τήν γενέθλια ἡμέρα τῆς Πόλεως ξεκινοῦσε ἀπό τήν περιοχή τοῦ Φόρου καί συνεχιζόταν μέχρι τήν Μεγάλη Ἐκκλησία. Ἐπί τῆς βασιλείας τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ἄρχισε ἡ ἀνέγερση τοῦ ναοῦ τῆς Ἁγίας Σοφίας σέ ρυθμό βασιλικῆς, πού τότε, προφανῶς λόγω τοῦ μεγέθους του, ὀνομαζόταν Μεγάλη Ἐκκλησία. Τά ἐγκαίνια ὅμως τοῦ ναοῦ αὐτοῦ ἔγιναν μετά τήν κοίμησή του, στίς 15 Φεβρουαρίου τοῦ 360 μ.Χ., ὁπότε καί ἐπίσημα ὀνομάσθηκε Ἁγία Σοφία.
Τά ἔργα τῆς πρώτης φάσεως ἀνοικοδομήσεως τῆς Πόλεως ἐπί Μεγάλου Κωνσταντίνου στοίχισαν, κατά τόν Κωδινό, 60.000 λίτρες χρυσοῦ.
Ἅγιος Ἀργύριος ὁ Νεομάρτυρας ὁ Ἐπανομίτης (11 Μαΐου)
Ἅγιος Νεομάρτυς Ἀργύριος γεννήθηκε τό 1788 στήν Ἐπανωμή τῆς Θεσσαλονίκης ἀπό τόν Ἀστέριο καί τή Βασιλική, τό γένος Ντουγιούδη. Σέ νεαρή ἡλικία ἦλθε στήν Θεσσαλονίκη, ὅπου προσλήφθηκε ἀπό κάποιον ράπτη ὡς ὑπηρέτης.
Κατά τίς ἡμέρες ἐκεῖνες κάποιος Χριστιανός ἀπό τή Σοχό βρισκόταν κλεισμένος στή φυλακή τοῦ πασᾶ τῆς Θεσσαλονίκης γιά κάποιο ἔγκλημα πού εἶχε κάνει. Μήν ἔχοντας νά πληρώσει τά χρήματα πού τοῦ ζητοῦσε ὁ πασᾶς, τόν ἀπειλοῦσε ὅτι θά τόν κρεμάσει. Μπροστά στήν ἀπειλή τοῦ θανάτου ὁ φυλακισμένος ἀποφάσισε νά ἀλλαξοπιστήσει. Τό γεγονός αὐτό χαροποίησε τούς Ἀγαρηνούς, οἱ ὁποῖοι ἀμέσως τόν ἔβγαλαν ἀπό τήν φυλακή καί τόν πῆγαν σέ ἕνα καφενεῖο στήν τοποθεσία Ταχτάκαλα μέ σκοπό νά τόν μυήσουν στή μουσουλμανική θρησκεία.
Ὁ Ἀργύριος, πού εἶχε πληροφορηθεῖ τό γεγονός, εἰσῆλθε καί αὐτός στό καφενεῖο καί ἄρχισε νά τόν ἐλέγχει γιά τό παράπτωμά του καί ταυτοχρόνως νά τόν παρακινεῖ, γιά νά ἐπιστρέψει καί πάλι στήν Ὀρθόδοξη πίστη. Ἡ στάση του αὐτή προκάλεσε τόσο πολύ τούς Γενίτσαρους, πού ὅρμησαν ἐπάνω του καί ἄρχισαν νά τόν γρονθοκοποῦν τόσο ἄγρια, ὥστε θά τόν σκότωναν, ἐάν δέν ἀνέστελλε τήν ὀργή τους ἡ ἐλπίδα μήπως καί μπορέσουν νά τόν προσελκύσουν στήν δική τους πίστη. Προσπάθησαν, λοιπόν, ἀπειλώντας τον ὅτι θά τόν σκοτώσουν, νά τόν ἀναγκάσουν νά ἀλλαξοπιστήσει. Σά βροντή ἀκούσθηκε ἡ φωνή τοῦ Νεομάρτυρα: «Εἶμαι Χριστιανός καί δέν ἀρνιέμαι τήν πίστη μου. Δόξα καί τιμή μου ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ. Ἐπιθυμία μου εἶναι νά ἀποθάνω γιά τήν πίστη καί τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ».
